Θεοδώρα Βαγιώτη, "Τρία ποιήματα"

Στάγμα

Ο καλός μου

αποστάζει /από το λουλούδι

                το γυμνό άρωμα της νεότητας

                /από τη μύγα το λίπος

                της αβρότητας

                /από την καρδιά μου

                τον έσχατο

                παλμό

προτού να σώσω την τιμή τούτου

του ποιήματος /που ζήλεψε

                ένα σονέτο με φτερά

                σαν το

                κολιμπρί

                που στέκει στον

                α

                      έ

                           ρ

                α

Ερριμενότητα

Εδώ που ρίχτηκε η ζωή σου, ποιητή

τι ωραία που κοιτάς

το βιβλίο σου λυπημένος·

να ’χες την ίδια

λυπημένη αφοσίωση

σε μένα

θα γραφόμουν κατάστηθα

με την πρόθεση τάχα

της ευτυχίας

Η ενέδρα των ποιητών

Ο υετός είναι λέξη καρουζική και δόλια

το νόημα υφέρπει κάτω από το νερό

πλημμυρίζει τη σκέψη όταν

κλωθογυρίζει στους πρόποδες

του Ελικώνα· σήμερα δεν μπορώ

να κολυμπήσω, το σώμα υποτάχθηκε

στο άυλο κελί του πνεύματος και επιχειρεί

να πετάξει πάνω από τη θολή επιφάνεια

Από κάτω περνούν τα πλήθη που κοιτώ

όταν η νόσος κερδίζει τη μάχη·

η Μαριάννα βγαίνει από το βιβλίο της

κοιτάζει αριστερά και δεξιά, η Άννα

τραγουδά το ρέκβιεμ γεννώντας

τώρα δα τον γιο της, ο Τσαρλς σηκώνει το

βρέφος ψηλά, ο Ναζίμ τα χάνει

-Προύφροκ Άμλετ Μοντάρτ-

ο Τζιουζέππε θλίβεται από τον λεκέ

πάνω στη γαλανή του όψη,

το σημάδι του θανάτου στο μέτωπο

των ποιητών που απόψε μου

έστησαν ενέδρα·

απ’ όλα το πιο ακριβό

εκείνο το πορτοκαλί βιβλίο

του ταχυδρομείου

κοιμάται στο στήθος μου ανοιχτό

σελίδες μηδέν και άπειρο

                                                                 Θεοδώρα Βαγιώτη

Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Domas Mituzas, «You can't sleep without a book».

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.