Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, "Της μιας ανάσας ποιήματα"

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

Καμβάς λιβάδι.

Μιας πεταλούδας στάση,

πινελιά δροσιάς.

Από την ενότητα

Ι. Βεντάλια θέρους

ΧΑΪΚΟΥ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΓΕΡΑΝΟΥ

Οι φτερούγες μου:

τα δεδομένα χέρια

των ερώτων μου.

Από την ενότητα

ΙΙ. Φθινοπωρινό αναλόγιο

ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ

 

 

Φθαρμένο ράσο

μιας μοναξιάς-θρησκείας,

το βιος μου όλο.

Από την ενότητα

III. Δώδεκα ronin

ΛΕΥΚΗ ΑΡΚΤΟΣ

Παμφάγος μήνας

και το χιόνι δαγκώνει

τα πέδιλά μου.

Από την ενότητα

IV. Καρποί χειμώνα

ΕΚΤΟΣ ΧΡΟΝΟΥ

Δεν ζει στο παρόν

και όλα τ’ αναβάλλει

η Νοσταλγία.

Από την ενότητα

V. 12 tea lights

ΡΑΣΤΩΝΗ

Ο ήλιος ψηλά

λαμπρός χαρταετός μου

κι αφήνω σπάγκο.

Από την ενότητα

VI. Ισημερία εαρινή

Η πρόκληση της μικρής φόρμας. Ποιήματα λιτά και αυτάρκη, χωρίς διάθεση επέκτασης. Η φύση με τους ρυθμούς της, τις εναλλαγές και τη διδασκαλία της. Η απουσία συναισθημάτων. Η συνομιλία δώδεκα αποσυνάγωγων −αξιοπρεπών ωστόσο− πολεμιστών, και η σύμπτυξη μίας ακόμη, σε ποίημα. Το βλέμμα στην ανατολή άπω, και μία νέα, διαφορετική έστω, απόπειρα απόδοσης της ποίησης, είναι οι άξονες των 52+6 ποιημάτων −γραμμένων με τον τρόπο του χαϊκού−, τούτης της συλλογής. Ταξιδεύουν με μιαν ανάσα. Ευγενείς συνοδοιπόροι τους, οι εικαστικές παρεμβάσεις της Χριστίνας Καραντώνη.

Δ.Γ.Π.

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Από τη συλλογή «Της μιας ανάσας ποιήματα», εκδ. Κουκκίδα 2021.

Έργο εξωφύλλου - εικονογράφηση: Χριστίνα Καραντώνη

Επιμέλεια: Κώστας Θ. Ριζάκης