Ειρήνη Παραδεισανού, "Τρία ποιήματα"

Γυμνή από δέρμα

Μικρή που ταλαντεύτηκες στο σχοινί των ανθρώπων

γυμνή από δέρμα

φαίνονταν μέσα σου τα όργανα

καρδιά, πνεύμονας, συκώτι, σπλήνα, χολή

κι η γλώσσα δεμένη στο φάρυγγα.

Διπλωμένη στα χέρια σου η φωτιά

ίσιωνε τα σώματα των αιώνιων χορευτών

μέσα στην άκαρπη κοιλιά του κήτους.

Μελάνι να σιωπήσει

Αυτά τ’ ανθάκια που γεννά η ροδακινιά μας

έτσι ως ξεμυτούν στο γάλα

θέλω να δω στα μάτια του θεριού στρεψόδικα να φέγγουν

να του τρυπούν το μαύρο

και να γκρεμίζεται με πάταγο

στα βάθη της θάλασσας

και ως βυθίζεται στα κύματα του νου

να κλείνω μέσα στα ταραγμένα στήθια

αυτήν την τρεμώδη μπίλια

που μου τίναξε

μονάχα εγώ

εσείς μη δείτε

εσείς γλυκά μου αθώα

μακάρια ν’ απλώσετε στα νέφη τα μαλλιά σας

και τα μέλη σας μ’ εμπιστοσύνη

να δωρίσετε στον ήλιο.

Το θεριό που κοιμήθηκε μέσα σας

έδωσε στο ποίημα μελάνι να σιωπήσει.

Όρθια μπροστά σας

Ελάτε

να γράψετε πάνω στην παλάμη μου

με κάρβουνο από καμένο δέντρο

τη ζωή σας.

Δε θα σας πω πως ζήσατε σακάτικα.

Θα είμαι όρθιος τοίχος μπροστά σας

να μαζεύω τον αγέρα που σας έλειψε

να τον φυσώ

στα χτικιασμένα σας πνευμόνια

όρθια μπροστά σας

με τα ξύλινα ποδάρια μου

στριφτά καυσόξυλα

δοσμένα σε σόμπα

στην καρδιά του καύσωνα.

Τα ποιήματα της Ειρήνης Παραδεισανού δημοσιεύονται για πρώτη φορά.

Στην εικόνα: «Φύλλο πορείας», έργο της Δομινίκης Σωτηριάδου.