Κόρη των Αθηνών, πριν
χωριστούμε
Ι.
Κόρη
των Αθηνών, πριν χωριστούμε
Δώστε,
ω δώστε πίσω την καρδιά μου!
Αλλιώς,
μια και το στήθος μου έχει αφήσει,
Κρατήστε
την, και πάρτε κι όλα τ’ άλλα!
Τον
όρκο μου ακούστε πριν χαθώ,
Ζωή μου, σας αγαπώ.
ΙΙ.
Ομνύω
στις πλεξίδες τις λυμένες,
Που
του Αιγαίου οι αύρες τις χαϊδεύουν·
Σ’
αυτά τα βλέφαρα που κρόσσια μαύρα
Πρωτανθισμένα
μάγουλα φιλούνε·
Στο
βλέμμα, σαν δορκάδας αγριωπό,
Ζωή μου, σας αγαπώ.
ΙΙΙ.
Στα
χείλη τούτα που λαχτάρησα να νιώσω·
Σε
τούτη τη δαχτυλιδένια μέση·
Στα
άνθη που φυλάς και μαρτυρούνε
Όσα
οι λέξεις μου να πουν δεν στέργουν·
Στον
έρωτα τη χαρά τον καημό,
Ζωή μου, σας αγαπώ.
IV.
Κόρη
των Αθηνών! Έχω πια φύγει:
Γλυκιά
μου, να με σκέφτεστε, όταν μόνη
Κι
αν έχω πια σαλπάρει για την Πόλη,
Καρδιά
μα και ψυχή κρατά η Αθήνα:
Πώς
θα μπορούσα να μη σας ποθώ;
Ζωή μου, σας αγαπώ.
[Αθήνα, 1810]
(Σημείωση
από το βιβλίο)
Το
μότο και ο τελευταίος στίχος κάθε στροφής ελληνικά στο πρωτότυπο, με τις δύο
πρώτες λέξεις παρατονισμένες: Ζωή μού, σας
αγαπώ.
Βαδίζει μες στην ομορφιά
Ι.
Βαδίζει
μες στην ομορφιά, όπως η νύχτα
Σ’
ανέφελα τοπία κι έναστρους ουρανούς·
Κι
ό,τι καλύτερο απ’ το σκοτάδι και τη λάμψη
Στην
όψη της το βλέπεις, στη ματιά της:
Στο
τρυφερό αυτό φως έχει ωριμάσει
Που
αρνείται ο ουρανός στη φαντασμένη μέρα.
ΙΙ.
Μια
σκιά περισσότερη, μια αχτίνα λιγότερη,
Κι
ίσως χανόταν η ανώνυμή της χάρη
Που
σε κάθε ολόμαυρη πλεξίδα κυματίζει,
Ή
φέγγει απαλά στο πρόσωπό της·
Όπου
γλυκά οι σκέψεις και γαλήνια μαρτυρούν
Πόσο
αγνή, πόσο ακριβή η κατοικία τους.
ΙΙΙ.
Και
στο μάγουλο αυτό, και σ’ αυτό πάνω το μέτωπο,
Τόσο
απαλό, τόσο ήρεμο, κι όμως εκφραστικό,
Τα
χαμόγελα που κερδίζουν, οι τόνοι που αστράφτουν,
Μα
που μιλούν για μέρες στην καλοσύνη ξοδεμένες,
Για
ένα μυαλό με τα μικρά συμφιλιωμένο,
Για
μια καρδιά που άδολα αγαπάει!
Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός
Από
το βιβλίο «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ - κρατώ
την καρδιά σου (την κρατώ μες στην καρδιά σου)» [Εισαγωγή - Μετάφραση:
Χάρης Βλαβιανός]. Εκδ. Πατάκη, γ΄ έκδοση, Μάρτιος 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου