ΒΡΑΔΙΝΟ
Με κρύο νερό
ξεπλένω χλόη για βραδινό
ξεπλένω χλόη για βραδινό
Σ’
ένα μεγάλο μπολ
κόβω
καρδιά, μαρούλι, δυόσμο
Στην
άκρη του δωματίου
σε
βλέπω να με τρως
Εγώ
μικρές
μπουκιές
αμάσητα φιλιά
να
κατεβαίνω στο λαιμό
Στις
σκοτεινές γωνιές σου
Να
κρύβομαι
Με
καταπίνεις
Σε
κατοικώ –
Ποιήματα
ανθολογούνται τώρα
πάνω
στο σώμα σου
ΦΟΒΟΥ
ΤΟΥΣ ΛΩΤΟΦΑΓΟΥΣ
Η
μνήμη απωλέσθη
καρπός
ώριμος και γευστικός
Έγκαιρα
από κοπτήρες καταναλώθηκε
στα
σπλάχνα πλέον
περιφέρεται
Η
γνώση και αυτή θα υποκύψει
η
γλώσσα θα πλαταγίζει άσκοπα
αναζητώντας
την εκφορά
εκεί
που τώρα άνθη φύονται
ΚΟΡΙΤΣΙ
Στην Ειρήνη
Καραγιαννίδου
Τη
φωνάζουν κορίτσι
Θα
της ράψω ένα κόκκινο φόρεμα
θα
το βάλει με εκείνα τα δωδεκάποντα
Έχει
μαύρα μαλλιά
σπάνιο
αίμα
μακριά
δάχτυλα
Έρχεται
στον ύπνο τα βράδια
μου
ξηλώνει τις λέξεις
Τις
κεντώ ξανά σταυροβελονιά
Άσε
με να σου χτενίσω τα μαλλιά
Θα
πάρω μια σκάλα
Το
βράδυ σε ταΐζω
μήλο
γλυκό στο στόμα
Με
κοιτάς σαν έργο τέχνης
κρεμασμένη
στον τοίχο
Έχουμε
το ίδιο όνομα:
Παραμύθι
ΑΚΡΥΛΙΚΟ
Ένα
μήλο
κομμένο
στη μέση
Δείπνο
με
ακρυλικό
Λειώνει
το πιάτο
δίπλα
στα δάχτυλα
Ευτυχώς
η θέα
-θυμάσαι
τότε που σου έλεγα:
«θα μου λείψουν
τα φώτα απέναντι»
τη
γλίτωσε
Τώρα,
δε θα χρειαστώ
την
αφίσα με το γαλάζιο του Ματίς
Τι
και αν γκρέμισες τους τοίχους
Εγώ
την υγρασία τις νύχτες
τη
μυρίζω ακόμη:
στο
σκοτάδι
στα
κοιλώματα των εσωτερικών τοίχων,
στην
υδρορροή που στάζει
Στο
στόμα σου
Δεν
θα μετρήσω
σε
πόσες συλλαβές
θα
με καταπιείς
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
(ΜΠΛΕ)
Στον Πάνο
Σταθόγιαννη
Αν
μπορείς να καταπιείς τόσο μπλε
που
να κυματίζει η ανάσα μεσίστια
εν
είδει προφητείας
Να
βάφει μπλε το ήδη μπλε
τόσων
χρόνων
Ωκεανός
Αιθέρας
Ουρανός
Τότε
η χρωστική του λόγου σου
θα
γεννήσει τον τόπο
τον
ύστατο της θαλπωρής
εναέριο
και επίγειο
ώστε
τα
πέλματα μέσα του
να
κυοφορούν άλματα θεσπέσια
και
εγώ να χρειαστώ κι άλλο μπλε
για
να βάψω τα τείχη μου
Από
τη συλλογή «Σώμα Δρομολόγιο», εκδ. Σαιξπηρικόν 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου