Νίκος Βαρδάκας, "Νοσταλγία"

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Κάθε λέξη που ταξιδεύει, από τη σιωπή

που μας χωρίζει είναι μια ανάμνηση που

περιμένει.

Μια φωτογραφία είναι η έρημος, που στην όαση

της τα καραβάνια μας ξαποσταίνει. Αυτή που στην

τσέπη μου κρυμμένη γοργά το κενό της ψυχής μου

γοητεύει.

Οι αλήθειες που φωλιάζουν με χρώματα, αποτυπώθηκαν

με την ένωση των ψυχών. Μακριά μας βαδίζει το ψέμα

μέχρι το πέταγμα των δειλών..

ΨΕΜΑΤΑ

Επέστρεψες απ’ την πλάνη σου, στην γη της αλήθειας.

Νωχελικά σύννεφα γέλιου ταξιδεύουν στο πρόσωπο

σου σύροντας υποψία βροχής.

Οι σταγόνες της θωπεύουνε κάθε σπιθαμή απορίας μου

σαν το τραίνο της αθωότητας σου που χάθηκε στον ορίζοντα.

Ψέματα, μόνο ως λόγια πείθουνε την άδεια καρδιά σου.

Ποτέ δεν αποδέχτηκες την ρίζα του δέντρου που φύτρωνε

μέσα σου.

Αυτού που οι καρποί στα κλαδιά σου, είναι το μήλο της Εύας.

Δαγκώνεις κάθε φορά, και η αμαρτία σαν κύμα γλείφει την

αμμουδιά της ματαιότητας σου.

Ψέματα, ψέματα..

Από τη συλλογή «Νοσταλγία», Διάνυσμα, 2016 (μορφή e-book)