Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη, "Το κυνήγι του θησαυρού"





1

Έκπτωτος βιγλάτορας των στοιχειών
αετός και κόρακας στις κορφές
επιτηρώ τους σταρένιους ορίζοντες.
Ρήγας με αραχνιασμένο στέμμα,
βασιλεύω στους ασπαλάθους.
Στη χιλιομπαλωμένη μου φορεσιά,
εγώ κρύβω τον θησαυρό!





2

Φιδίσιο μονοπάτι από τη Βενετιά
με κάρβουνο βυζαντινό ζωγραφισμένο,
καταβρόχθισε τους αρμούς μου.
Το νάμα που αναβλύζει από τα βάτα
κυλάει στο αγκωνάρι των προσευχών.
Σε ωραία πλάκα ακουμπισμένο
εγώ κρύβω τον θησαυρό!





8

Στους αγρούς της ανάμνησης
και στων αγγέλων τους αχανείς τόπους,
μετρώ άχρονα τον χρόνο.
Κι αν μου λείπεις, δεν μου λείπεις
γιατί κάθε μέρα σε νοσταλγώ…
Στα λόγια που ποτέ δεν είπαμε
εγώ κρύβω τον θησαυρό!





13

Ιεροκήρυκας δίχως παλάτια,
ζυμώνω τον ιδρώτα μου στις σκουριές
και στα παλιά τεφτέρια αγκομαχώ.
Τα δώρα της μέρας αποσυνθέτω
στη γέρικη ανάσα και τον παλμό.
Στο κορμί με τα φύλλα από αρζέντι,
εγώ κρύβω τον θησαυρό!





Από το e-book της Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη, Το κυνήγι του θησαυρού, Αστρίτσι. 2024.

Οι 15 γρίφοι του βιβλίου, γράφτηκαν για το Κυνήγι του Θησαυρού που έλαβε χώρα στο Αστρίτσι Ηρακλείου τις Απόκριες του 2024.


ΓΡΙΦΟΙ

  1   Ανεμόμυλος
  2   Άξιον Εστί
  8   Κοιμητήριο
13   Ελαιοτριβείο


Πηγή για τη φωτογραφία, η σελίδα της Αφροδίτης Φραγκιαδουλάκη στο facebook.

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024

Ηλίας Μπούσιος, "Στα χνάρια του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα"





Καταρράκτες των ονείρων


Καταρράκτες των ονείρων που βρέθηκαν
δίχως βάθρα, δίχως ορμή
και δίχως παράθυρο στο φως!
Στις άκρες του κήπου μου
πέτρες της θλίψης.

Και όπως όλα τα ωραία πράγματα
που στριμώχτηκαν και παραγκωνίστηκαν
περιφέρονται άτακτα
στο στενό διάστημα της παύσης.
Αιωρούνται απορημένα στις παρυφές
της καταργημένης ζωής.





Αρλεκίνος


Κορμί στα τρία: Πλατίνα σκορπισμένη στον αέρα.
Ψυχή από μισό χαμόγελο: Κρύσταλλο στο φως που μίσεψε.
Ένα κόλπο: Μαργαριτάρι στο σκοτεινό βυθό.





Πτυχές της κραυγής


Η φαντασία μιας κραυγής
πάει από παρουσία σε παρουσία.
Η απουσία μιας κραυγής
πάει από κορυφογραμμή σε χαμηλή του λόφου κορυφή
και από χαμηλή κορυφή σε βαθύ πολυφορεμένο πηγάδι.

Πάνω από τους ξεχασμένους καλαμιώνες
και τη χρυσαφένια μέρα
πρόκειται να ξεπροβάλλει ένα μαύρο σημάδι.
Ζητείται μνήμη καθαρή.

Σαν τη νύξη μιας χορδής της κιθάρας
μια αναθαρρημένη κραυγή έκανε να κυματίσουνε
παρατημένες λευκές σημαίες.
Ζητείται στίγμα περισυλλογής κυκλικό και αειθαλές.

(Αχ, η μικρή πόλη δεν μετριέται με τα σβησμένα φανάρια της
αλλά με την υποχώρηση της φαντασίας μιας κραυγής
και τους ανθρώπους που προβάλλουν διακαώς το ύψος τους).





Όταν χάνεται…


Όταν χάνεται η γη και το τοπίο μας
ποιος νικημένος άνθρωπος θα σηκώσει το βάρος;
Ποιος πονεμένος άνθρωπος
δεν θα μπορέσει να σηκώσει το χέρι του
και να δείξει τον ουρανό;
Ποιος Ήλιος
θα ευθυγραμμιστεί με το κέντρο μας;
Ποιος καθαρός ουρανός θα επιμείνει
για να μελετήσει το σχέδιο
που θα βγάλει το αδιέξοδο της σκιάς
απ’ τη σκοτεινή φωλιά του;

Μα αν συμβεί τίποτα να μην μείνει
και αν όλα πάνε στραβά
Επειδή κάθε πνεύμα είναι σε σύζευξη μ’ ένα άστρο
εγώ θα εμπιστευτώ το άστρο, λοιπόν
που υποβάλλει με λεπτότητα των κορυφογραμμών τις ανάσες.

Μην απορείτε και μη γελιέστε φίλοι μου·
αυτή η ιστορία
ψίθυρος είναι γλυκός και όχι μουρμουρητό απεγνωσμένο…





Δυναμική


Το τρεχούμενο νερό με πολύ κόπο
χτυπάει το σήμαντρο της ελευθερίας

Τα δέντρα συνομιλούν με τον άνεμο
από τότε που λύγισαν
και τ’ αγριολούλουδα τον κεντάνε με χρώματα
από τότε που η άνοιξη
στεφανώθηκε την ειρήνη

Και μια γλυκιά επιθυμία
στην καρδιά ποντισμένη
κάνει το λειψό φεγγάρι πανσέληνο.





Τι παράξενο…


Μέσα στο καμένο βουνό,
δίπλα στην τοξική λίμνη,
δίπλα στο λερωμένο ποτάμι,
πάνω απ’ το διαβρωμένο έδαφος
βαθιά μέσα στη ρυπαρή ατμόσφαιρα,
πάνω στα χέρσα χωράφια
πίσω απ’ τα αφρόντιστα φυτά της πόλης
και δίπλα στο στεγνό ρέμα
Τι παράξενο να με αποκαλούν ποιητή!





Από τη συλλογή «Στα χνάρια του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα», εκδ. Κουίντα, 2023.




Ο Ηλίας Μπούσιος σπούδασε μαθηματικά και ξένες γλώσσες. Άρχισε να γράφει ποίηση από την εφηβεία του. Έχοντας ταξιδέψει ανά τον κόσμο, σπουδάζοντας το βιβλίο του εαυτού του και του κόσμου κι έχοντας δοκιμαστεί σε πολλά επαγγέλματα, βρήκε τον δρόμο του και τον λόγο της ύπαρξης του στην ποίηση. Συμμετείχε στις ανθολογίες Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση και στη Φιλολογική Πρωτοχρονιά (2021-2023). Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κουίντα οι ποιητικές του συλλογές Στιγμές που εκβάλλουν στο Αιώνιο (2021) και Ροές ψυχής (2022).

Κυριακή 10 Μαρτίου 2024

Κώστας Θ. Ριζάκης, "με δράπανον ο ορίζων;"





με δράπανον ο ορίζων;


βλέπεις ξεκάθαρα πρηνής καν πίσω
από τον τοίχο κάποιος δε εδώ μαχόμενος
δύναται ίσως ναν σιωπά πιο δυσπιστών
ο άλλος ρωτάει ωμά μην απορητικά ναι
βλέπεις όλοι βλέπουμε προκύπτον μείζον
θέμα ωστόσον θαν παραμένει ευπρόσδεκτα
διττόν τι βλέπεις δα τι βλέπουμε ή κ’ έως πού
γαρίδωσεν τ’ αυριανό μας μάτι όταν δη προ-
γραμματικά αυτό που βλέπεις προσδιορίσθη
αύτανδρον τοίχος μονός ναν πάρει σκέτα τοίχος!

(κι έγκυρος νυν ο πλους ποιητών κελύφη προεικονίζεις)


                                                                  Κώστας Θ. Ριζάκης




Ο ποιητής Κώστας Θ. Ριζάκης (Λαμία, 1960) εξέδωσε δεκαπέντε συλλογές, τη μία συγκεντρωτική (των εξ πρώτων ‒ γ΄ επαν. Κουκκίδα 2020). Διηύθυνε ή και συνδιηύθυνε επτά έως τώρα (σε εννέα εν συνόλω περ.) λογ. περιοδικά. Επίσης, επιμελήθηκε περί τα 200 βιβλία (ιδία ποιητικά), αρκετά αφιερώματα σε έντυπα άλλων, καθώς και τιμητικούς τόμους σε μορφές (Κ.Ε. Τσιρόπουλο, Γ. Πέγκλη, Μ. Μέσκο, Ο. Αλεξάκη, Σ. Σαράκη, Ζ. Σαμαρά, Β.Π. Καραγιάννη, Γ.Χ. Θεοχάρη, Δ. Αγγελή ‒ τα τελευταία 2 υπό έκδοσιν) τής λογοτεχνίας μας. Ενασχολείται δε και συνεχίζει, με τη σύγχρονη γυναικεία γραφή (Ζ. Δαράκη, Λ. Παππά, Μ. Καραγιάννη, Κ. Κούσουλα, Χ. Κουτσουμπέλη, Έ. Λάγκε, Έ. Κορνέτη, Ν. Κεσμέτη, Κ. Ρουκ, Μ. Κουγιουμτζή, Α. Μπακονίκα, Ά. Γρίβα, Δ. Δημητριάδου, Ν. Χαλκιαδάκη). Πρόσεξε πολύ όσους νεώτερους άξιους. Τελευταία του συλλογή (με τον Σταύρο Σταμπόγλη) η, πυξίδα ουρανομήκης, εκδ. Παρέμβαση 2023. Έχουν γραφεί και εκδοθεί πολυάριθμα μελετήματα για το ποιητικό του έργο.



Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: Winslow Homer, «Eight Bells» (1886).
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.


Πέμπτη 7 Μαρτίου 2024

Νίκος Μυλόπουλος, "Τ’ ανοξείδωτα Χάικου"





Μασώντας πέτρες



Πληγή που χαίνει
Τώρα η εξέλιξη
Χωρίς ανθρώπους.


*   *   *



Αγγίζεις ψυχή
Κι η αγάπη φωτίζει
Τα σκοτάδια μου.


*   *   *



Ο χρόνος είναι
Οι έρωτες που ζούμε
Και τίποτ’ άλλο.


*   *   *



Κρατώ μια λέξη
Με γράμματα άγνωστα
Μέσα στο στόμα.


*   *   *



Βουβό φεγγάρι
Τραγουδά καθ’ εκάστην
Άσμα Ασμάτων.


-- -- -- -- -- -- -- -- -- 



Γεωτρύπανα χαράς



Ερωτευμένος
Στ’ άσπρα δέθηκα πανιά
Και ξεκίνησα.


*   *   *



Μονοσύλλαβα
Ποιήματα αγάπης
Οι ανάσες σου.


*   *   *



Πόσο εύθραυστη
Στην αγκαλιά μου μέσα
Η ανάσα σου.


*   *   *



Μες στων ματιών σου
Τις θάλασσες πνίγονται
Οι θλίψεις όλες.


*   *   *



Άσε να είμαι
Το πιο βαθύ κόκκινο
Στην παλέτα σου.



-- -- -- -- -- -- -- -- -- 



Από τη συλλογή «Τ’ ανοξείδωτα Χάικου», Εκδόσεις Παρέμβαση, 2023.
Προλογίζει ο Γιώργος Ρούσκας.
Έργα εξωφύλλου: Κώστας Γόγαλης.




Ο Νίκος Μυλόπουλος γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1951 στην οποία σπούδασε, ζει και εργάζεται ως Χειρουργός Οφθαλμίατρος. Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.
     Έχει εκδώσει δώδεκα ποιητικές συλλογές ενώ συμμετείχε και σε τέσσερεις συλλογικά ποιητικά βιβλία. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Ιταλικά, Γερμανικά και Ισπανικά και έχουν δημοσιευθεί σε πλείστα ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά και στο διαδίκτυο. Επίσης επιλεγμένα ποιήματά του περιλαμβάνονται σε πολλές ποιητικές ανθολογίες.
    Συνεντεύξεις, ανέκδοτα ποιήματα και κριτικά σημειώματα για το έργο του έχουν δημοσιευθεί στους ιστότοπους λογοτεχνίας Culture Book, Ennepe moussa, Fractal, Literature, Diastixo, καθώς επίσης στο «Νόημα», «Στους πίσω κήπους μίας λέξης», στη «Φιλολογική» και στην «οδό Πανός».



Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

Γιλά Μοσάεντ, "Τρία ποιήματα από την υπό έκδοση συλλογή «Αργοπορούν οι λέξεις»", (μετάφραση - επίμετρο: Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη)





Γιλά Μοσάεντ

Τρία ποιήματα από την υπό έκδοση συλλογή «Αργοπορούν οι λέξεις»
Μετάφραση: Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη


Η γλώσσα μου ήταν το δέντρο
Η γλώσσα της μητέρας μου
ήταν το γάλα σε στεγνές φλέβες

Η γλώσσα της μητέρας μου
ήταν ο άφοβος χτύπος της καρδιάς
που έδιωχνε κάθε αμφιβολία

Δεν έχω καμιά γλώσσα πλέον
Μόνο όταν ένα μικρό πουλί
χτυπά στο νυσταγμένο παράθυρό μου


                       *   *   *



Φύτεψέ με
κάπου στο μαυρόχωμα
Όπου να ’ναι
Με φύλλα σκέπασέ με
Θρέψε με
με το σκοτεινότερο όνειρο του εδάφους
Βάλε με στο χώμα
ανάμεσα στων σκουληκιών τα στεγνά στόματα
 
Πάρε πίσω όλες τις αφηγήσεις
Τους μύθους
Άσε με γυμνή
στη δική μου σφαίρα


                       *   *   *



Κομιστές νεκρών αστεριών στον ουρανό
απομακρύνουν κρύα και βαριά πτώματα
Τα μαζεύουν σε έναν λάκκο

Νεκροί της Τρίπολης
Νεκροί της Βαγδάτης
Νεκροί της Χαράτ
Νεκροί της Δαμασκού
στη φροντίδα του ανέμου

Ανώνυμοι δεν απαριθμούνται ποτέ
Σοροί νεκρών πόλεων
περιμένουν ν ανασάνουν και πάλι





ΓΙΛΑ ΜΟΣΑΕΝΤ


Η Ιρανή ποιήτρια Γιλά Μοσάεντ γεννήθηκε στην Τεχεράνη το 1948. Μετά τις σπουδές στης στο Ιράν και στις ΗΠΑ, όντας αναγνωρισμένη ποιήτρια εξαναγκάστηκε από το στυγερό καθεστώς του Χομεϊνί να διαφύγει από την πατρίδα της ζητώντας άσυλο στη Σουηδία. Το 1997, μετά από ένδεκα χρόνια, εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή της στα σουηδικά, δηλώνοντας: «Το να ζεις στην εξορία συνιστά μια διαρκή πάλη ενάντια σε όλα αυτά που αρνούνται σε κάποιον τη μνήμη του. Το να γράφεις στη γλώσσα της εξορίας είναι το ίδιο με το να δημιουργείς έναν χώρο στη μνήμη αυτής της χώρας. Είναι ένας μεγάλος θρίαμβος ν’ αποτελέσεις μέρος της ιστορίας της λογοτεχνίας μιας ξένης γλώσσας» (Svensk Bokhandel, 1997). Βραβεύτηκε επανειλημμένα από σημαντικούς λογοτεχνικούς φορείς της τέχνης στη Σουηδία, ώσπου το 2018 εκλέχθηκε ισόβιο μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας αποτελώντας μοναδική περίπτωση μέλους δίχως σουηδική εντοπιότητα στα εκατό και πλέον χρόνια λειτουργίας της Σουηδικής Ακαδημίας ως φορέα απονομής του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το 2022 με τη μετάφραση της ποιητικής συλλογής της Η όγδοη χώρα (2020), στα γαλλικά Le huitième pays, η Γιλά Μοσάεντ έλαβε το βραβείο Max Jacob étranger 2022. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει στα σουηδικά τις ακόλουθες δέκα ποιητικές συλλογές: Ανήκα στους ανέμους (2024), Αργοπορούν οι λέξεις (2021) (απ’ όπου και το απόσπασμα των τριών ποιημάτων), Η όγδοη χώρα (2020), Πόσο σας έλειψα εδώ (2018), Γεννώ το ελάφι (2015), Ένας ήχος που μόνο εγώ μπορώ (2012) Κάθε βράδυ φιλώ τα πόδια του εδάφους (2009) Κάτω απ’ το ποτάμι υπάρχει ένα μαξιλάρι (2005) Επτά άγριοι ωκεανοί: Ποιήματα 1997-2000, (2000), Η σελήνη και η αιώνια αγελάδα (1997). Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα ισπανικά και τα αγγλικά, ενώ ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε αραβικές, εσθονικές, ιταλικές, ολλανδικές και νορβηγικές ανθολογίες. Στα ελληνικά δημοσιεύτηκαν ποιήματά της για πρώτη φορά στο “Έντιθ Σέντεργκραν, Κάριν Μπόγιε, Τούμας Τρανστρέμερ, Γιλά Μοσάεντ, Δέρμα από πεταλούδες. Επιλογές σουηδικής ποίησης” (2018), σε δική μου μετάφραση και στο βιβλίο Μου δίνεις την ελευθερία να μην ανήκω (2021), όπου είχα ανθολογήσει και μεταφράσει πενήντα δύο ποιήματα από πέντε προηγούμενες ποιητικές συλλογές της.


Μετάφραση - επίμετρο: Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη




Προδημοσίευση από το βιβλίο: Γιλά Μοσάεντ, Αργοπορούν οι λέξεις (Orden är försenade, 2021), που αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μανδραγόρας εντός του 2024.


Πηγή για τη φωτογραφία της Γιλά Μοσάεντ, η προσωπική σελίδα της στο facebook.

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024

Φωτεινή Βασιλοπούλου, "Χειμερινό πτηνολόγιο"





Καλλιεργητής άλατος


Τ’ απογεύματα επιστρέφει αργά
με χαρακωμένα χέρια.
Κόβει τη σάρκα της μέρας
σε παράγωνους
μαλακούς κύβους θλίψης.

Τους λιώνει στο μπρίκι του καφέ
βούτυρο
έτοιμο να πηδήξει στην άσπιλη λευκότητα
του αλατιού.
Εκείνου που κλέβει κάθε μέρα απ’ τη δουλειά
κρυμμένο κάτω απ’ τη γλώσσα.

Έχει φτιάξει μια σύζυγο
από αλάτι
δεμένη στο πόδι του κρεβατιού.
Όταν δεν αντέχει άλλο την πίκρα του
γλιστρά στα σπλάχνα της.
Την λέει Τουλώτ, της λέει
σ’ έχω ανάγκη, Τουλώτ.

Μα εκείνη τίποτα. Δεν αντιδρά όσες ικεσίες
κι αν της ψιθυρίζει
λόγια πρόστυχα
όσο κι αν της γλύφει τις μασχάλες, τα γόνατα.
Σιγοστάζουν μονάχα σταλακτίτες σιωπής.
Φοβάται την υγρασία. Τις βροχές.

Πάντα μπερδεύει τον κατακλυσμό με τα Σόδομα.



Από την ενότητα
«Ο κήπος των οδυνών»





Τα δάχτυλά του


Ακουμπά τα
όλο υποσχέσεις για ηδονή
δάχτυλά του στα πλήκτρα
και χαϊδεύει την αθωότητά της.
Η μουσική του υπνωτίζει τα κάδρα
τον καθρέφτη
τις υπηρέτριες που κρυφοκοιτάζουν
      απ’ την κλειδαρότρυπα.

Τώρα τα δάχτυλα μαγεύουν το κορίτσι.
Δεν ξέρει πως σκόπιμα την διάλεξε
κι ότι αυτά τα δάχτυλα
θα χάσουν την περιουσία της στα χαρτιά
θα εκθειάσουν το μισοάγουρο γυμνό κορμί της
στα λαίμαργα μάτια των δανειστών του.

Δεν ξέρει ακόμα πως αυτά τα δάχτυλα
ποτέ δε θα χαϊδέψουν τις πληγές της
τις ουλές της ζήλειας
την κοιλία του καρπού του.

Το ακροατήριο έχει πλήρη άγνοια των παραπάνω.
Μα ας το αφήσουμε λίγο ακόμα
στην άγνοια και
τη μαγεία των δαχτύλων του.





Artemisia absinthium Gentileschi

               Κα γένετο τ τρίτον τν δάτων ες ψινθον,
               κα πολλο τν νθρώπων πέθανον
               κ τν δάτων, τι πικράνθησαν.

                                            Αποκάλυψις Ιωάννου 8. 11



Αψέντι τα μαλλιά μου. Εκδίκηση.
Τον ύπνο τους ναρκώνει.
Ως τον θάνατο
κι ακόμα πιο πικρά.
Οι πίνακές μου έχουν τις πιο βαθιές πληγές
στα πρόσωπα γαλάζιο ασφυξίας.
Τινάζεται το αίμα ζωντανό
καθώς μπήγω με λύσσα το μαχαίρι.
Λάμπει
πορφύρα ο καμβάς.

Εγώ είμαι το μοντέλο, εγώ η καλλιτέχνις
η ατιμασμένη εγώ, εγώ το χέρι.
Η Ιουδήθ, η Ιαήλ εγώ.

Η βιασμένη, η προδομένη
εγώ
με αίμα κάρμινες
με δάχτυλα σπασμένα
εγώ
θα χτίζω το βασίλειο του ίσκιου.


Από την ενότητα
«Η σφαγή των χρωμάτων»





Προετοιμασίες ταξιδίου I

                           Μνήμη Γιώτας Αργυροπούλου


Έβαλε στη μικρή βαλίτσα
Καβάφη, Κάλβο, Σολωμό
προσευχητάρια Ποιητών και Αγίων Πάντων.
Τα διηγήματα επίσης.
Θα έκανε μικρές διορθώσεις στα διαλείμματα
      ανάμεσα στις χημειοθεραπείες.

Πήρε και τι δεν πήρε; Μαζί
ειλικρινείς πλην μάταιες ευχές φίλων
      για ταχεία ανάρρωση.

Σαχτούρης, Κάλβος, Σολωμός, Καβάφης,
      Κώστας Καρυωτάκης
τη συνοδεύουν τώρα στο ταξίδι της
στη νύχτα.

Στίχοι αστέρια μακρινά φώτα πορείας.
Διασχίζει η ταχεία το παγωμένο
άπειρο στερέωμα
καθώς αφήνει πίσω

αναπάντητα

τα πιο μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης.

Της Ποίησης, κυρίως.





Προετοιμασίες ταξιδίου II


Όταν την στείλαν άρον άρον στην Αθήνα
νοσοκομείον «Ο Άγιος Σάββας»
η πρώτη σκέψη στην υπέργηρη μητέρα.

Λες να μου φύγει πριν προλάβω να γυρίσω
κούφια η ώρα;

Συνεννοήθηκε με τη γυναίκα που την φρόντιζε
ποια ρούχα να της βάλει στο ταξίδι.

Αυτά να της φορέσεις, είπε κάπως λυπημένα
ανυποψίαστη
πως θα αντιστρέφονταν οι όροι.


Από την ενότητα
«Πτηνά αναρριχητικά»
 
 
 
 
 
Από τη συλλογή, «Χειμερινό πτηνολόγιο», εκδ. Κουκκίδα, 2024.

Εικαστική παρέμβαση: Φωτεινή Χαμιδιελή.


Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2024

Θανάσης Πολυμένης, "Δέκα χαϊκού"





         Χαϊκού



Κράτα το σχοινί
σ’ αυτό που καταρρέει
μη δίνεις φωνή.


           *   *   *


Κυριεύει το
είναι μου ο φόβος σου·
μάτια σκοτεινά.



           *   *   *


Κύκλοι του ήλιου
κύκλοι του φεγγαριού μου
φθορά του χρόνου.



           *   *   *


Ο ουρανός μου
αστεράκια κόκκινα
από χαρτόνια.



           *   *   *


Ράγες κίτρινες
βαγόνια διαλυμένα·
αναχωρητής.



           *   *   *


Σώματα ψυχρά
πέτρινο το φεγγάρι
γλυκό φαράγγι.



           *   *   *


Η ευτυχία
όπως κι αν την προφέρεις
κρύβει τις λέξεις.



           *   *   *


Τεθλασμένες γραμμές
στην ευθεία του χρόνου·
βαδίζω μπροστά.



           *   *   *


Να οδυσσεύεις
και να οδυσσεύεσαι
προς την Ιθάκη.



           *   *   *


Οι νεκροί μας, δεν
περιμένουν τον χρόνο
γυρίζουν πίσω.



                                 Θανάσης Πολυμένης



Πρώτη δημοσίευση.

Στην εικόνα: Paul Klee, «Full moon», 1919.
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2024

Περιοδικό "ΑΠΙΚΟ", τχ. 10, "Χρόνος"



 
Περιοδικό ΑΠΙΚΟ  τχ. 10
 
ΧΡΟΝΟΣ
 
 
«Αν δεν του δώσουμε σημασία, ο χρόνος δεν υπάρχει», γράφει ο Μίρτσεα Ελιάντε. Κι όμως εμείς τον τεμαχίσαμε σε κομμάτια μεγάλα, μικρά, μικρότερα, ελάχιστα προσπαθώντας να τον αντιληφθούμε σαν κάτι που μετριέται μήπως και καταφέρουμε να διαχειριστούμε – ή να αντέξουμε, άραγε; – το αδηφάγο πέρασμά του.
Γράφει ο Κλείτος Κύρου στο Χρονοκύκλωμά του: «Τη μέρα που ανακαλύφτηκε ο χρόνος οι άνθρωποι / κούρδισαν τα ρολόγια κι άρχισαν να τον κυνηγούν…»
Κι ο Άγιος Αυγουστίνος συλλογάται:
«Τι είναι, λοιπόν, ο χρόνος; Αν δε με ρωτά κανείς, γνωρίζω. Αν, όμως, θέλω να το εξηγήσω σε κάποιον που με ρωτά, δε γνωρίζω. Αλλά σε κάθε περίπτωση τολμώ να πω πως τούτο γνωρίζω Αν τίποτε δεν τελείωνε, δε θα υπήρχε παρελθόν. Αν τίποτε δεν πλησίαζε, δε θα υπήρχε μέλλον. Αν τίποτε δεν υπήρχε, δε θα υπήρχε και παρόν. Όμως, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει το παρελθόν και το μέλλον, αφού το παρελθόν πέρασε και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη; Από την άλλη, αν το παρόν ήταν πάντα παρόν και δεν κυλούσε, το παρελθόν δε θα ήταν χρόνος αλλά αιωνιότητα Αλλά, αν ήταν το παρόν μόνο χρόνος, γιατί κυλά στο παρελθόν, πώς μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει; Υπάρχει, μόνον γιατί κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει. Το μόνο, λοιπόν, που μπορούμε να βεβαιώσουμε είναι ότι ο χρόνος οδηγεί στη μη-ύπαρξη».
Τελικά τι είναι ο χρόνος; Ποτάμι ορμητικό που μας παρασέρνει προς τη θάλασσα της αιωνιότητας; Μια μελωδία ατέρμονη που ντύνει το χάος; Κυλάει αργά, κυλάει γρήγορα; Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Ερωτήματα αρχέγονα που ν’ απαντήσει παλεύει ο άνθρωπος προσπαθώντας να λύσει το κουβάρι της ύπαρξής του αιώνες τώρα.
Έτσι και η Τέχνη, σε όλες τις μορφές έκφρασής της, προσφέρει τα μονοπάτια της ώστε να δώσει σχήμα, μορφή, λόγο κι απάντηση στη διαρκή αναρώτηση και το ΑΠΙΚΟ ανοίγει τις σελίδες του για να φιλοξενήσει σκέψεις, αισθήσεις, προβληματισμούς σε σχέση με τον «αψηλάφητο» Χρόνο στη Λογοτεχνία, την Τέχνη, την Εκπαίδευση.

Από την έκδοση



Στο 10ο τεύχος γράφουν αλφαβητικά οι:

ΑΔΑΛΟΓΛΟΥ ΚΟΥΛΑ – ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ ΕΥΑ – ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ – ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΕΛΕΝΗ – ΑΤΣΟΓΛΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ – ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ ΚΩΣΤΑΣ – ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ – ΒΑΤΑΝΤΖΗ ΛΙΝΑ – ΒΕΛΗΒΑΣΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ – ΒΕΛΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΒΟΓΙΑΤΖΟΥΛΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ – ΒΟΣΚΑΡΙΔΗΣ ΠΑΜΠΟΣ – ΒΟΥΡΑΚΗ ΕΡΙΕΤΑ – ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΣΠΥΡΟΣ – ΓΑΒΒΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ – ΓΙΑΓΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΚΕΥΗ – ΓΚΕΝΤΣΟΥ ΒΑΛΙΑ – ΓΚΕΡΟΥΣΗ ΠΟΠΗ – ΓΟΥΡΓΙΩΤΟΥ ΑΡΕΤΗ – ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ ΜΑΡΙΑ – ΔΑΒΟΥΡΛΗΣ  ΑΝΔΡΕΑΣ – ΔΑΛΙΑΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑ – ΔΕΜΠΕΡΔΕΜΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ – ΔΕΡΕΚΑ ΑΝΝΑ – ΔΕΡΜΑΝΗ ΒΙΚΥ – ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ Α. ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΔΗΜΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΑ - ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΖΩΗ – ΔΡΟΥΓΚΑ ΚΛΕΟΝΙΚΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΣΟΦΙΑ – ΖΑΜΠΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ – ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΥ ΞΑΝΘΙΠΠΗ – ΖΕΡΜΠΟΥΛΗ ΕΙΡΗΝΗ – ΘΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ – ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΣ – ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ-ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΙΡΗ – ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΝΕΦΗ – ΙΩΑΝΝΟΥ ΝΙΟΒΗ – ΚΑΪΤΑΤΖΗ-ΧΟΥΛΙΟΥΜΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ – ΚΑΝΑΚΗ-ΑΞΟΥΓΚΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ – ΚΑΡΑΜΑΛΗ ΙΩΑΝΝΑ – ΚΑΡΑΝΤΩΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ – ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗ ΖΩΗ – ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ –ΚΑΤΣΑΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ – ΚΑΤΣΙΚΑΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ – ΚΑΨΙΑΝΗΣ ΝΙΚΟΣ – ΚΕΦΑΛΑΣ ΗΛΙΑΣ –  ΚΙΤΣΟΥ-ΜΑΓΑΡΑΚΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ – ΚΛΙΝΑΚΗ ΧΑΡΟΥΛΑ – ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ – ΛΑΜΠΡΑΚΟΥ ΑΣΗΜΙΝΑ – ΛΑΜΠΡΕΛΛΗ ΛΙΛΗ – ΛΕΜΕΣΟΥ ΜΑΡΙΑ – ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΟΡΦΕΑΣ – ΛΕΥΘΕΡΙΩΤΟΥ ΞΑΝΘΙΠΠΗ – ΛΙΝΝΟΣ ΚΩΣΤΑΣ – ΜΑΚΡΟΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ – ΜΑΡΓΕΤΗ Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ – ΜΕΝΤΖΙΝΗΣ ΝΙΚΟΣ – ΜΙΧΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ – ΜΠΟΥΡΗ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΒΙΚΥ – ΜΠΟΥΧΛΗ ΜΑΡΙΑ – ΜΥΛΩΝΑΣ ΘΩΜΑΣ – ΜΩΥΣΙΑΔΟΥ-ΔΟΞΑΣΤΑΚΗ ΕΛΕΝΗ – ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ – ΝΕΣΤΟΡΑ ΕΛΕΝΗ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ – ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ Λ. ΓΙΩΡΓΟΣ –  ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ ΜΑΡΙΑ – ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ ΠΟΠΗ – ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ι. ΚΑΤΕΡΙΝΑ –  ΠΑΠΑΗΛΙΟΥ ΟΛΒΙΑ – ΠΑΠΑΜΙΧΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ – ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΘΗΝΑ – ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ Γ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ – ΠΑΣΟΥΛΗ Γ. ΒΑΝΝΑ – ΠΑΤΡΩΝΟΥ-ΠΑΠΑΤΕΡΠΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ – ΠΕΡΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ – ΠΕΡΔΙΚΗ ΣΟΦΙΑ – ΠΕΡΟΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΠΕΣΤΡΟΒΑ ΜΑΙΡΗ – ΠΟΥΠΕΡΜΙΝΑ (ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΜΟΛΥΒΙ) – ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ ΕΙΡΗΝΗ – ΡΙΖΑΚΗΣ Θ. ΚΩΣΤΑΣ – ΡΙΖΟΥ ΧΑΡΑ – ΣΑΚΑΛΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ – ΣΑΝΟΥΔΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ-ΣΑΝΟΥΔΟΣ– ΣΑΡΑΚΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ – ΣΑΡΡΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ – ΣΙΓΑΛΟΥ ΕΛΕΝΗ –ΣΚΑΝΤΖΟΥΡΑΚΗ ΜΑΡΙΑ – ΣΚΟΥΛΟΥΔΗ ΧΡΙΣΤΙΝΗ – ΣΤΑΜΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ – ΣΤΑΜΠΟΛΙΑΔΗΣ ΦΟΙΒΟΣ – ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ – ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ-ΜΑΡΙΝΑΚΗ ΜΑΡΙΑ – ΣΩΜΑΡΑΚΗΣ ΜΙΝΩΣ – ΤΖΙΜΑ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ – ΤΙΜΟΘΕΟΥ ΑΝΤΡΕΑΣ – ΤΟΥΛΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΤΟΥΜΑΖΗ ΕΛΕΝΑ-ΡΕΜΠΕΛΙΝΑ – ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ – ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΗ ΧΡΥΣΑ – ΤΣΟΥΒΑ ΛΙΛΙΑ – ΦΑΡΣΑΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ – ΦΙΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ – ΧΑΔΟΥΛΗ ΣΥΛΙΑ – ΧΑΖΑΠΗ ΑΚΡΙΒΗ – ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ – ΧΑΡΧΑΛΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΠΑΝΟΣ – ΧΡΗΣΤΑΚΗ ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΙΝΑ – ΧΡΗΣΤΙΔΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ – ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ – ΨΑΡΡΗ ΤΖΙΝΑ


Φιλοξενείται επίσης η συνέντευξη της εικαστικού ΣΠΑΝΤΙΔΑΚΗ ΕΛΕΝΗΣ, έργα της οποίας κοσμούν το τεύχος.


______________________________________
 
Η ιστοσελίδα του περιοδικού:
https://apikomagazine.gr/
 
H Συντακτική Ομάδα:
Διονύσης Αναγνωστόπουλος
Νίκος Μεντζίνης
Ελένη Νέστορα
Μαρία Σκαντζουράκη



Tο 10ο τεύχος του περιοδικού ΑΠΙΚΟ, ταξιδεύει και διατίθεται δωρεάν στους φίλους αναγνώστες του στα παρακάτω βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα και Κύπρο:

1. ΑΘΗΝΑ
*ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
Ασκληπιού 1-3, ΤΗΛ: 2103-600235
*ΕΚΔ. «ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ»
Κολοκοτρώνη 59Β, ΤΗΛ. 210.38.39.355
*ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΜΟΝΟΚΛ Φειδίου 11
ΤΗΛ. 212. 10.61.611
*ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ “LIBROFILO & CO.”
 Βεΐκου 101, Κουκάκι, ΤΗΛ. 210.922.4899
2. ΠΑΤΡΑ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ»
Γεροκωστοπούλου 31-33, ΤΗΛ: 2610-278.727
3. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΚΕΝΤΡΙ»
Δημ. Γούναρη 22, ΤΗΛ:  2310-275.349
4. ΡΕΘΥΜΝΟ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΚΛΑΨΙΝΑΚΗΣ»
Λ. Ηγουμένου Γαβριήλ 59 (έναντι Δημοτικού Πάρκου)
ΤΗΛ.: 28310-50.200
5. ΧΑΝΙΑ
* ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ» (Σκανδάλης Γιώργος)
Πλ. Κολοκοτρώνη 29, ΤΗΛ: 28210-28.507
* ΨΥΧΑΓΩΓΕΙΟ «ΜΑΝΟΥΑΛΙ»
Μάρκου Μπότσαρη 20, ΤΗΛ.: 6978.539.541
6. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ»
Α. Παπανδρέου 15-17, ΤΗΛ: 28410- 82076
7. ΝΑΟΥΣΑ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΕΦΗΣ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
(Πρώην Μαρνέρης), Παναγούλη 4, ΤΗΛ.: 23320-22.420
8. ΒΕΡΟΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ»
Τρεμπεσίνας 12, ΤΗΛ: 23310-24.672
9. ΤΡΙΚΑΛΑ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ»
 Καποδιστρίου 6, ΤΗΛ: 24310-70.420
10.  ΚΟΜΟΤΗΝΗ
«ΔΗΜΟΚΡΙΤΕΙΟ» ΒΙΒΛΙΟΧΑΡΤΟΠΩΛΕΙΟ
Δημοκρίτου 7Α, ΤΗΛ. 25310-84.040
11. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
ΒΙΒΛΙΟΧΑΡΤΟΠΩΛΕΙΟ «ΤΣΕΡΠΕ»
Αριστομένους 85, ΤΗΛ. 27210-88.670
12. ΚΟΡΙΝΘΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΚΟΥΚΙΔΑ»
Αποστόλου Παύλου 64, ΤΗΛ. 27410-72.589
13. ΚΥΠΡΟΣ
* «ACADEMIC & GENERAL BOOKSHOP»
Ερμού 41, ΛΑΡΝΑΚΑ, ΤΗΛ.: 00357-2462.8401
*ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «Κ.Π. ΚΥΡΙΑΚΟΥ»
Λεωφόρος Γρίβα Διγενή 3 (έναντι Δικαστηρίων)
ΛΕΜΕΣΟΣ, ΤΗΛ. 00357-2574.7555
* ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΠΑΡΓΑ
Λεωφόρος Τσερίου 94, Στρόβολος,
ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΤΗΛ. 00357-2232.7740

Στο ΗΡΑΚΛΕΙΟ θα το βρείτε να διατίθεται ΔΩΡΕΑΝ στα παρακάτω βιβλιοπωλεία του κέντρου και της περιφέρειας:
ΑΝΑΛΟΓΙΟ, Ρούσου Χούρδου 8
ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ, Κοραή 21
ΠΟΛΥΓΡΑΦΟΣ, Χάνδακος 8
ΛΕΞΙΣ, Έβανς 56
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, Έβανς 47
ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ, Οδός 1821 10
ΚΑΦΕ "ΣΠΕΙΡΑ", Αρχοντοπουλών 9
GREEK BOOKS, Έβανς 5
ΕΝ-ΤΥΠΩ, Λ. Ανδρέα Παπανδρέου 20
ΠΕΡΙ…ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ, Λεωφόρος Ανδρέα Παπανδρέου 24-26
ΕΚΗΒΟΛΟΣ, Λεωφ. Κνωσού 257
ΓΑΛΕΝΙΑΝΟΥ ΙΩΑΝΝΑ, Ανδρέα Νάθενα, ΔΟΥ Ηρακλείου
PAPER NET Λ. Κνωσού189
ΜΑΓΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ, Αλ. Παπαναστασίου 226


Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024

Νεκτάριος Μπέσης, "Δύο φεγγάρια"


Φωτογραφία: Καλλιρρόη Μπέση



Δύο φεγγάρια


Ένα φύλλο κολυμπάει στο ποτάμι,
χωρίς να βυθίζεται,
πόσο μικρός είναι αυτός ο κόσμος;
ένα ψάρι σε όλη τη θάλασσα,
ένα πουλί στον ουρανό,
δύο φεγγάρια,
το ένα φορτωμένο με δάχτυλα,
το άλλο για εσένα,
το πιάνουν τα κλάματα.
Μια παγωμένη φωνή στην καρδιά μου,
γυμνά χαμόγελα με δάκρυα,
ένα βασίλειο πικρής μέντας.
Ένας κρυστάλλινος βάτραχος,
γλυκό ρεφρέν στα μεταξένια νερά,
προσφέρει τη φωνή του σαν δώρο σε έναν νεκρό,
βουτάει πάλι στην γαληνή του,
μια ιδιωτική υπόθεση.
Χωράφι που πεθαίνει μέχρι την γέφυρα,
τα φύλλα σκουριάζουν μέσα στα μάτια του,
τα βουρκωμένα αστέρια,
λίγο πριν ξημερώσει,
θα πέσουν σαν δάκρυα.



                                         Νεκτάριος Μπέσης



Πρώτη δημοσίευση



Ο Νεκτάριος Μπέσης έχει δημοσιεύσει τρία βιβλία. Ποιήματά του και μικρά διηγήματα έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες ανθολογίες, περιοδικά ποίησης και εφημερίδες.



Φωτογραφία: Καλλιρρόη Μπέση.