Σάκος
του μποξ
Πεζοποίηση
γραμμένη σαν τηλεγράφημα
(επιλογές)
Σπίτια στη Σελήνη
-Ο πιο μοναχικός άνθρωπος στη Γη-Σύμφωνα με τους λίγους συγγενείς-Πριν
επιστρέψει στο Σύμπαν από
αρρώστια-Συμβολαιογράφο καλεί-Και παρ’ όλες τις αντιρρήσεις και τα εμπόδια-Για
την αξιοπιστία τέτοιας διαθήκης-Αφήνει στα τρία αδέλφια της και τέσσερα ανίψια-Τα
φανταστικά της Σπίτια στη Σελήνη-Που
από μικρή έχει χτίσει-Για να κατοικεί μόνο εκείνη-Μακριά απ’ της ανθρωπότητας
την ταραχή και τη φρίκη-Στις δύο αδερφές της αφήνει τα Σπίτια στη Θάλασσα των Βροχών-Στη
Θάλασσα των Κρίσεων-Και στη Λίμνη της
Λησμοσύνης-Στα τέσσερα ανίψια-Τα Σπίτια
στων Καταιγίδων τον Ωκεανό-Στη
Θάλασσα των Κυμάτων-Και στη Λίμνη της Ελπίδας-Και στο μεγαλύτερο αδερφό-Τα
σπίτια στη Θάλασσα της Ηρεμίας και
στη Λίμνη της Καλοσύνης-Όταν ο
συμβολαιογράφος ολοκληρώσει την ανάγνωση της παράξενης διαθήκης-Οι κληρονόμοι
ούτε θα ξαφνιαστούν ούτε θα αισθανθούν αμηχανία-Αλλά θα το αποδεχτούν σαν του
πιο μοναχικού ανθρώπου τη διαθήκη-Και θα αποχωρήσουν σιωπηλοί-Για να
επιστρέψουν στο επίγειό τους σπίτι-Και στην καθημερινή ρουτίνα-Που δεν
περιλαμβάνει-Δυστυχώς-Καμία της Σελήνης τοποθεσία-
Ψίχουλα -Ο
δρόμος και μία κουβέρτα σπίτι του-Λείπει απ’ τη θέση του-Να ζητιανέψει μες στη
θλίψη του-Στη διπλανή γωνία-Που καφετέριες και μαγαζιά-Το πλήθος προσπερνά με
αδιαφορία-Μα ένα κορίτσι σταματά-Τυρόπιτες αφήνει στην κουβέρτα-Πλακώνουν
περιστέρια-Τις τρώνε φρενιασμένα-Κι αυτός-Που ο δρόμος και μια κουβέρτα σπίτι
του-Μ’ όλη τη θλίψη του-Επιστρέφει απ’ τη διπλανή γωνία-Βρίσκει τα φαγωμένα
περιστέρια-Τρώει τα ψίχουλα-Το πλήθος προσπερνά με αδιαφορία-
Θύματα μιας σόμπας
-Την πεπρωμένη μέρα-Βαράει πίσω του την πόρτα-Να συνεχίζει τη ζωή του-Όπως τον
έμαθαν-Να φέρεται στα θηλυκά σαν ζώα-Κι αυτή-Μ' αίμα στο στόμα-Αίμα
πιτσιλισμένο στα σεντόνια-Που θέλει να νομίζει-Πως είναι οι παπαρούνες που
μάζευε παιδάκι-Με τους γονείς της σε μια βόλτα-Μονάκριβη θύμηση στα χρόνια-Και
τυλιγμένα πάνω της-Παιδιά με χέρια και με πόδια-Στην τηλεόραση μια
παρουσιάστρια χαζογελάει σε μια κατσαρόλα-Κι αυτή βλέπει τη σόμπα-Παίρνει
πετρέλαιο-Για να φανεί πως είχε διαρροή-Το ρίχνει γύρω γύρω- Ψηλώνει ο νους της
δίχως όρια*-Πετάει ένα σπίρτο-Το σπίτι παραδομένο σε μια φλόγα-Μαζί κι οι
παπαρούνες που μάζεψε παιδάκι-Μονάκριβη θύμηση στα χρόνια-Θα τους αποχαιρετούσε
η κοινωνία-Που τους μισόβλεπε με θλίψη-Σαν θύματα μιας σόμπας-Δεν θα την
έβλεπαν ξανά με μούτρα μπλαβιασμένα-Και τα παιδιά δεν θ’ αντικρίζαν’
φοβισμένα-Τη βία μες στο σπίτι-Θα τους αποχαιρετούσε η κοινωνία-Που τους
μισόβλεπε με θλίψη-Σαν θύματα μιας σόμπας-
_________________
* Ψηλώνει ο νους της-φράση του Αλέξανδρου
Παπαδιαμάντη από την “Φόνισσα”
“Αθώα χιονισμένα”
-Με εισαγγελική στην κλινική-Την πήραν απ’ το σπίτι της γυμνή-Από μια λίμνη με
σκουπίδια-Με πλάτη γυρισμένη στη ζωή-Όταν πεθαίνουν οι γονείς της σε ένα μήνα-Πιότερο
η μάνα-Της κοστίζει στην ψυχή-Σαν να τη δάγκωσε του πόνου ο καρχαρίας Απ’ το
δωμάτιο δεν έβγαινε στιγμή-Για προαυλισμό ή τη θλιβερή ψυχαγωγία-Στην
τραπεζαρία για πρωινό και για φαΐ-Ούτε που μίλαγε ποτέ της με κανέναν-Στο
διάδρομο με βήματα κοφτά-Και με τα μάτια απλανή-Σκοτεινιασμένα-Πήγαινε πάνω-κάτω-Και
θαρρείς-Πως κάπου μίλαγε-Γιατί άκουγες κουβέντα -Στο επισκεπτήριο πάντοτε
αδερφός -Περπάταγε στο διάδρομο μαζί της-Τη χτένιζε με χέρια τρυφερά-Να
ξαναμοιάσει με ένα όμορφο κορίτσι-Κάποια φορά που περπατούσαμε μαζί-Με
ξεχασμένο αυτόν που μίλαγε στην κρίση -Μου λέει πώς φύγαν’ σε ένα μήνα οι
γονείς-Ο ένας προδόθηκε απ’ την άτιμη αρρώστια -Κι η μάνα άντεξε ένα μήνα
χωριστά -Κι όταν κηδεύτηκε -Βαρύς ήταν χειμώνας-“Χιόνιζε τόσο που τα δάκρυα παγωμένα-Όλα κατάλευκα κι αθώα χιονισμένα”-Tης είπα τότε ας μην πιστεύω στο Θεό -“Η προγιαγιά μου η σοφή-Μικρασιάτισσα που
φώναζαν ‘‘Καλέκα’’-Δηλαδή ‘‘Καλή μου’’ απ’ την ομορφιά της στην ψυχή-Όταν
κηδεύτηκε και χιόνιζε ο κόσμος-Είπανε κάποιοι σαν να λέγαν’ προσευχή -Όσοι
κηδεύονται κι ο κόσμος ρίχνει χιόνι- Σημαίνουν άνθρωποι που υπήρξανε στη γη-Αγγελικοί-Και
έτσι ο Θεός το ξεπληρώνει-”-Μου χαμογέλασε και ύστερα απ’ αυτό-Όποτε ήθελε
να κάνουμε μαζί-Στο διάδρομό της-Μία βόλτα -Μου ’λεγε-“Έλα -Χιονίζει σήμερα
πολύ-Όλα είν’ κατάλευκα και αθώα -Χιονισμένα”-
Διαμερίσματα σκηνές εγκλημάτων -Διαμερίσματα
σκηνές εγκλημάτων-Η τηλεόραση στον τόπο συμβάντος-Η κορδέλα της Σήμανσης σέρνεται κάτω-Οι αυτόπτες
δηλώνουν τη φρίκη-Σφαίρες πέφτουν απ’ το Χαλέπι
ως το Μέξικο Σίτι-Διακοπή για διαφημίσεις-Περιπολικά με Αγιάννηδες και τα ψωμιά τους-Είν’
λαγούμια τα υγρά βλέμματά τους-Οι τοίχοι δίνουν χαριστική στους κροτάφους-Σφαίρες
πέφτουν απ’ το Χαλέπι ως το Μέξικο Σίτι-Διακοπή για διαφημίσεις-Διαμερίσματα σκηνές εγκλημάτων-Ουρλιάζουνε
οι γάτες των κάδων- Πατάς σε άστεγους-Για να πας να ψωνίσεις Σφαίρες πέφτουν απ’
το Χαλέπι ως το Μέξικο Σίτι-Διακοπή για
διαφημίσεις- Διαμερίσματα σκηνές εγκλημάτων Πιτσιρίκια τραβούν με τα κινητά
τους-Ενός παιδιού που ‘δείραν- τα μάτια τα μαύρα- Το ανεβάζουν στο Τικ Τοκ να γίνει βάιραλ-Σφαίρες πέφτουν
απ’ το Χαλέπι ως το Μέξικο Σίτι-Διακοπή για διαφημίσεις-Διαμερίσματα σκηνές εγκλημάτων-
Αλήτις Τσαλαχούρη, "Διαμερίσματα σκηνές εγκλημάτων"
Ο “Σάκος του Μποξ” διαδραματίζεται στη Μητρόπολη των Θαυμάτων και της
Απελπισίας-Και πρωταγωνιστούν σπουργίτια-Που συλλαμβάνονται γιατί ζητούν
ψωμί σε περβάζια-Μια κλέφτρα του Χρόνου-Ο
πιο μοναχικός άνθρωπος που έζησε στην γη-Ένα
κορίτσι που θέλει να χορεύει σε ένα κωλόμπαρο-Την “Λίμνη των Κύκνων”-Ένα κορίτσι που συλλαμβάνεται γιατί πετάει σε
διάφορα σημεία της Μητρόπολης “Προκηρύξεις
μοναξιάς”-Ένα κορίτσι που διηγείται την πιο τρυφερή ιστορία για το “τηλέφωνο του Ανέμου” στην μακρινή
Ιαπωνία-Κάποιος που παραγγέλνει στον Πολυχώρο
Προσομοίωσης − “Τεχνητές Αναμνήσεις”
-Την προσομοίωση με την μητέρα του να τρέχει στη θάλασσα-Που ως παλιά φύση δεν
υπάρχει πια στην Νέα Ανθρωπότητα - Οι ασθενείς στην αίθουσα θεραπειών ενός
ψυχιατρείου που κυνηγούν ένα μπαλόνι που βλέπουν μόνο αυτοί-Σαν τον παιδί που
δεν υπήρξαν και τους οδήγησε εκεί- Ο “Σάκος του Μποξ” διαδραματίζεται στη Μητρόπολη των Θαυμάτων και της Απελπισίας-
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου