Μαρία Δαλαμήτρου - Ελένη Σιγαλού, "Φoμαλώ"

 
Καιρός


Χρόνος δεν είναι ο Καιρός
παρά στην καταχνιά του
πουλί που σκίζει τις σκιές
με κοφτερές φτερούγες.

Σε κάθε πρόθυρο ειρκτή
στέκεται μια στιγμούλα
άνεμος εναγκαλισμός
ακροβασία χάδι.

Ο χρόνος αχαλίνωτος
μα ο Καιρός ξυράφι
κόβει τη ρίζα της βουής.
Σωπαίνω να προφτάσω

να κρατηθώ στην κόψη του
να χαραχτώ στην Τύχη
και να ριχτώ στο αόρατο
να σμίξω την καρδιά του.


                          Ελένη Σιγαλού




Καιρός


Στη γλώσσα μου
ισορροπεί μια στέκα του μπιλιάρδου.

Επειδή σε όσα γράφονται

Κρατιέμαι
να μη χτυπήσω το λευκό, γι’ αυτό

σε όσα γράφτηκαν ή θα γραφτούν
σε όσα σωρηδόν τυπώνονται μέρα τη μέρα

δεν πίνω γάλα.

σε όλα τα βιβλία και άπαντα τα ποιήματα

Έτσι αθήλαστη
θα μεγαλώνω από σπόντα.

επειδή σε όλα αυτά
ένα είναι το θέμα

Με τον καιρό,
οι τρύπες μέσα μου θα με γλεντάνε.

μην αναρωτιέστε
γιατί αυτά κυκλοφορούσαν εξ αρχής σε σελίδες με χρώμα παγωμένο

Όχι και βίαιο το ποίημα αυτό.
Να λες ευχαριστώ.
Ούτε εδώ έχω αμολήσει το

λευκό.


                          Μαρία Δαλαμήτρου



Καιρός: Θεότητα στην Ελληνική μυθολογία. Η κρίσιμη, αποφασιστική χρονική στιγμή. Όπως αυτή της δημιουργίας του σύμπαντος.





Μάτι της γάτας


Μάτι της γάτας πόσες
κραυγές ομόκεντρες
γροικάς

όραση σκόνη με τρυπάς

πόσα σπαράγματα
περιστροφές για το
κενό

νεφέλωμα του νου μου σκοτεινό
 
πόση βαρύτητα
σιωπή
ο ουρανός

για να τυφλώνει με το φως

σπλάχνο του άστρου μου
πληγή μάτι του τέλους
αστραπή

 

                          Ελένη Σιγαλού




Μάτι της γάτας

Πάνω στην έρημο ή σ’ ένα ακρογιάλι
Μαϊστράλει ο νους σαν τη μικρή Κυκλάδα
Σαρώνει στο στήθος ηχώ και εκβάλλει
Στα φρύγανα έναστρη μέρα αποφράδα

Μαϊστράλει ο νους σαν τη μικρή Κυκλάδα
Του κάκου υμνώ να αλλάξουν οι δρόμοι
Στα φρύγανα έναστρη μέρα αποφράδα
Μη με χαιρετίσεις, θα συσπειρώ μόνη.

Του κάκου υμνώ να αλλάξουν οι δρόμοι
Πενήντα τα χρόνια που υπάρχω ξυστά
Μη με χαιρετίσεις, θα συσπειρώ μόνη
Μαντεύω καπνούς και τριπλά τα δεινά.

Πενήντα τα χρόνια που υπάρχω ξυστά
Παλεύω απ’ τους τοίχους να ξεγεννηθώ
Μαντεύω καπνούς και τριπλά τα δεινά
Η βαλσαμωμένη φιλώ τον χαμό.

Παλεύω απ’ τους τοίχους να ξεγεννηθώ
Σε βλέπω ψηλά απ’ της γάτας το μάτι
Η βαλσαμωμένη φιλώ τον χαμό
Μα αν γεννηθώ θα με πείτε Εκάτη.

Σε βλέπω ψηλά απ’ της γάτας το μάτι
Αν δεν γεννηθώ ας φαν το φως άλλοι
Μα αν γεννηθώ θα με πείτε Εκάτη
Πάνω στην έρημο ή σ’ ένα ακρογιάλι.

                          Μαρία Δαλαμήτρου



Μάτι της γάτας: Νεφέλωμα στον αστερισμό Δράκων.

Ο Φομαλώ είναι ο λαμπερότερος αστέρας του αστερισμού του Νοτίου Ιχθύος. Η αραβική του ονομασία σημαίνει «το στόμα του ψαριού».

Οι δύο ποιήτριες στη συλλογή Φομαλώ επιλέγουν ως τίτλους των ποιημάτων τους 20 κύρια ονόματα από το λεξιλόγιο του Σύμπαντος και συνδιαλέγονται με ένα ποίημα η κάθε μία υπό τον ίδιο τίτλο.

Από την έκδοση

Η Μαρία Δαλαμήτρου γεννήθηκε το 1978 στην Κοζάνη. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. και συνέχισε με μεταπτυχιακή ειδίκευση στην Αγγλική Λογοτεχνία. Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Λογοτεχνίας του Essex University στην Αγγλία. Ζει στην Πάτρα και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έργα της κυκλοφορούν σε ανθολογίες διηγημάτων και ποίησης, και σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Η Φομαλώ είναι η τρίτη ποιητική της συλλογή.

Η Ελένη Σιγαλού γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1964. Ζει στην Πάτρα και εργάζεται ως καθηγήτρια Φυσικός. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Δημιουργική Γραφή. Έχει διακριθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς και γραπτά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Ποιήματα, πεζά και κριτικές της είναι δημοσιευμένα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις φωτογραφίας. (ομαδικές και ατομικές). Η Φομαλώ είναι η τέταρτη ποιητική της συλλογή.

Από τη συλλογή «Φoμαλώ», εκδόσεις Μανδραγόρας, 2024.