Ιγνάτης Χουβαρδάς, "Μια νύχτα του «Τάσου»"

Μια νύχτα του «Τάσου»

(αποσπάσματα)

…

Επιμένω να την ψάχνω στη συνοικία, με τα κοντά ξανθά της μαλλιά.
Έχω άλλωστε μάθει τον βιορυθμό της, τις κινήσεις της, διαβάζω το μυαλό της.
Όμως τίποτα. Δεν μου δίνει το δικαίωμα, έστω μια φορά, να πάρω ένα τηλέφωνο, τίποτα.
Κι αν λυγίσω, αρρωστήσω, θα ψοφήσω μόνος.
Κανένα δικαίωμα, καμιά ελπίδα.
Περνάνε μέρες, μήνες, βραδινά άδεια.
Δεν υπάρχει πλέον ούτε σαν ανάμνηση.
Παρ’ όλο που εξακολουθώ να τη σκέφτομαι,
να την παρακολουθώ.
Κάποια νύχτα, ξαναήρθε επιτέλους στο σπίτι,
είναι το μόνο που δεν μπορούσα να προβλέψω, όμως ήρθε,
όταν εκείνη
το αποφάσισε,
και τότε έβγαλε τα ρούχα της,
αφέθηκε στα μάτια της ύαινας,
πλημμύρισε μέσα στην ηδονή της,
με παρακάλεσε για κάτι παραπάνω,
έφτασε στα όρια της λιποθυμίας,
τα δάκρυά της κύλησαν στο στόμα μου,
δάκρυα ηδονής, έτσι νομίζω,
της είπα πως δεν μπορώ πλέον να γράφω τρυφερά ποιήματα,
μου μίλησε για μια νύμφη του δάσους
που ξερνάει στη λίμνη μαλακές καρδούλες παιδιών,
ντύθηκε έπειτα, είχε ήδη αρχίσει να μετανιώνει,
θα χαθεί πάλι.
Το ξημέρωμα με βρήκε μονάχο, χωρίς υποσχέσεις.


[…]


Ούτε σήμερα πήρε τηλέφωνο.
Αντλώ μια περίεργη ηδονή.
Από την άρνηση.


[…]


Οι ευχές της για τη γιορτή μου: «Χρόνια πολλά και καλά!
Να είσαι πάντα ο εαυτός σου.
Να έχεις όμορφες στιγμές-εικόνες και δυνατά συναισθήματα.»


Διαβάζω προσεκτικά το μήνυμα. Μου αρέσει.
Έχει όλα τα χαρακτηριστικά της.
Απλό και ουσιαστικό, σύντομο, με ακτινογραφεί.
Μου υποδεικνύει τον τρόπο να προχωρώ στη ζωή μου.
Με χαροποιεί αυτό το μήνυμα, είναι γεμάτο φως.
Να είμαι ο εαυτός μου. Η τέλεια ευχή. Την έχει πει κι άλλες φορές.


Από την άλλη είναι ένα μήνυμα αποστασιοποίησης.
Η απόδειξη μιας υγιούς ανωτερότητας.
Χωρίς ρωγμές, ζαρώματα, κρυμμένες επιθυμίες.
Είναι επίπεδο. Κρυφά αποχαιρετιστήριο.

…




Ο Ιγνάτης Χουβαρδάς γεννήθηκε το 1965 στη Βέροια. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο Α.Π.Θ. και εργάζεται στη μέση εκπαίδευση. Βιβλία του:
Ποίηση: «Ροζ σκηνικά», (Βαλεντίνη, 1987), «Τα ποιήματα μιας αρσενικής πόρνης» (Βαλεντίνη, 1988), «Η αγρότισσα και άλλα ποιήματα» (Βαλεντίνη, 1992), «Η καρδιά των δρόμων» (Μπιλιέτο, 1995), «Η αναζήτηση της ομορφιάς» (τα τραμάκια, 1998), «Θερινό τετράδιο» (Οδός Πανός, 2010), «Το φόρεμα που αλλάζει» (Οδός Πανός, 2015), «Μια νύχτα του "Τάσου"» (Νησίδες, 2024).
Συμμετοχή σε συλλογικό έργο: «Ποιητικός Πυρήνας - Ανθολογία» (Ενδυμίων, 2012).
Πεζογραφία: «Η δουλειά μου ως γυμνό μοντέλο» (α΄ εκδ. Βαλεντίνη, 1988, β΄ εκδ. Οδός Πανός, 1999), «Να βάλεις την ομορφιά σπίτι σου, να ησυχάσεις» (Βαλεντίνη, 1990), «Τα φώτα της Λεμονιάς» (Βαλεντίνη 1993), «Υπόκλιση στον πειρασμό» (Οδός Πανός 2014), «Αγώνες ξιφομαχίας με ένα αγοροκόριτσο» (Οδός Πανός, 2017), «Καλοκαιρινός χάρτης της πόλης» (Οδός Πανός, 2018), «Αυτά που δεν πρέπει να ομολογήσεις» (Νησίδες, 2020), «Περιμένοντας τη Λόλα» (Νησίδες, 2023).
Δοκίμιο: «Στο ημίφως (Κείμενα αισθητικής, κριτικής, εξομολόγησης)» (Μπιλιέτο, 2020).





Από τη συλλογή "Μια νύχτα του «Τάσου» (δύο ποιήματα)", εκδ. Νησίδες 2024.

Έργο εξωφύλλου: Διονύσης Στεργιούλας.

Δείτε και τη σχετική προδημοσίευση στο ιστολόγιο του Ποιητικού Πυρήνα.