ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΒΟΛΗΣ

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΠΟΥΛΙΑ

Σκέφτομαι τον καθημερινό θάνατο

την μηδαμινή δυνατότητα

να ξεγελάσω το χρόνο

Βλέπω την αταραξία σου

θυμάμαι το θυμάρι...

Υπάρχω σε ένα αδιάκοπο γλεντοκόπι

μπορώ και στο πιο ελάχιστο ακροθαλάσσι: να ονειρεύομαι

Είμαι οργασμός χωρίς ορμή

εσύ σκιά χωρίς σχήμα

Πουλιά χορεύουν σε βυθό

κι εγώ γελώ τις νύχτες

ΘΡΟΪΣΜΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Οι λέξεις μου χάνονται

στο κόκκινο των χειλιών σου

γίνομαι μαγικός ήχος

γλιστρώ από τα χέρια σου

Και εσύ όλο να δραπετεύεις

σε πέλαγος θλίψης

Δεν αφήνω ίχνη

χωρίς ενοχές σε πλησιάζω

Όπως το ελάφι την πηγή

ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΥ SCHWARTZ

Οι ψυχές μας είναι ακόμα εδώ

Προσευχές-σημαίες στα Αμπελάκια

μη μας ξεχνάτε

Ταξίδι άλλο να μη δούμε…

Χώρα μας, νήματα κόκκινα

Σφράγισαν τις ζωές μας

Αυτή δεν ήταν εκδρομή

Μα μια θυσία στο βωμό του Βάαλ

στα Τέμπη

Ασπρόμαυρο εργαστήρι απόγνωσης

Θα μείνουμε σε φιλόξενο τόπο

Πώς να σωπάσουμε το πένθος;

εδώ στα οχυρά των φιλελλήνων

διαχειριστές λύπης

στην άδεια στέρνα της αγάπης.