Πωλλέτα Ψυχογυιοπούλου, "Αποστάτες Άγγελοι"

Υπέρ ψυχών


Δίστασε·
βαρύθυμη έγειρε στο μαξιλάρι.
Ερωτοκέρι μνήμης ανάβει συνεχώς
κι η πεταλούδα
πεταρίζει επίμονα
στα βλέφαρά της.
Δίπλα της… οι νεκροί
οικεία εμμονή.
Θέση πάντα τους κρατά
ασφυκτιά και αναπολεί.

Χωρίς αυτούς ανούσια η ζωή.

Κάνει κρύο εδώ πέρα.
Ένα ποίημα αλλιώτικο αναδεύεται
υπέρ ψυχών.





Κλαδιά κεριά


Ανταύγειες σκορπίζουν
σε δέντρα σβησμένα
πενθούν τα πεσμένα φύλλα.

Κορμοί γυμνοί
σαλιγκαριών οικίες
καβούκια καρμικά
τη γύμνια τους θάβουν
σε γυμνό δάσος.

Φύση νεκρή στη γιορτή ανοιχτή
κερένια κλαδιά
στάλες στάζουν δροσιάς
σε υπόγειες θλίψης στοές.

Αντιφέγγοντας κέρινο φως
σέρνουν μελαγχολία
στο θολό μου τοπίο.
Κι ο κόσμος μόνον νύχτα.





Μωβ


Ο κάμπος στα μωβ
τάφους καταμετρώ
ζωντανών και νεκρών
στις οδούς της οδύνης
έντονη φωλιάζει ευωδιά·
σκέψεις μετέωρες
ραμφίζουν της ψυχής τα μονοπάτια
και τα μαυροπούλια.

Φτεροκοπώντας
στο άφεγγο σκοτάδι
βραδινή ζωγραφιά
κρώζουν κύματα θανάτου
ακαταπαύστως.





Εκ του τάγματος δαιμόνων


Μαύρες φτερωτές μορφές
εξόχως γοητευτικές
μυριάδες μυριάδων
δαίμονες
από το παραπέτασμα
και έξω δεξιά του εγκεφάλου,
κοσμώντας το κεφάλι
συνείδηση νεκρώνουν.

Επιμελώς πασχίζουν
στη σχιζοφρένεια να συρθώ
με πλήθος εγγενή συμπτώματα.

Το κορμί ανελέητα κεντρώνουν
στο άυλο εισδύουν
τον πόνο αισθητοποιούν.
Μέγγενη στο κρανίο
τρεις χιλιάδες άγγελοι*
πλάσματα διφορούμενα
σαν σαμιαμίδια, σκύλοι, γάτες,
φίδια κροταλίες,
ακονίζουν απειλητικά τα δόντια τους
και λησμονώ αλγόριθμους, διανύσματα,
      εξισώσεις.

Η αγάπη μηδενίζεται
η πίστη αφανίζεται.

Η διάγνωση;
διαταραγμένη θερμορύθμιση των νευρώσεων.


_________
* «Τρεις χιλιάδες άγγελοι» του Σεφέρη, που «μάζεψαν τα φτερά τους και γενήκαν/ ένα σκυλί/ ξεχασμένο/ που γαυγίζει/ μοναχό/ και γυρεύει τον αφέντη του/ ή τη δευτέρα παρουσία/ ή ένα κόκκαλο» («Ο κ. Στρατής Θαλασσινός»).





Οι κούκλες


Οι κούκλες μου κομψότης ιδανική
κοσμούν και την ενήλικη ζωή μου
με σιωπή που ταιριάζει στη δική μου
ξυπνούν μέσα μου διάθεση μητρική.

Οι κούκλες μου συντροφιά ονειρική
τα μοναδικά της ζωής παιδιά μου
γεμίζουν ευωδιά την αγκαλιά μου,
στήνοντας συγχορδία φανταστική.

Βλέφαρα ανοιγοκλείνουν πονηρά
παιχνίδια στον νου ακροβολισμένα
με φωνάζουν νύχτα μέρα ηχηρά.

Πάνινες, πορσελάνινες στη σειρά.
Σαν παιδάκια σε ράφια θρονιασμένα
παιχνιδίσματα του μυαλού νοσηρά…





Από τη συλλογή «Αποστάτες Άγγελοι», εκδ. Κουκκίδα, 2024.

Εικόνα εξωφύλλου – εικαστική επιμέλεια:  Μαρία Μελίτα Ψυχογυιοπούλου.




Η Πωλλέτα Ψυχογυιοπούλου είναι φιλόλογος και βιβλιοθηκονόμος. Κατέχει μεταπτυχιακούς τίτλους α) στη Διοίκηση Σχολικών Μονάδων και β) στις Επιστήμες της Αγωγής με ειδίκευση στη Δημιουργική γραφή (κατεύθυνση εκπαίδευση). Διετέλεσε από το 2011 έως το 2018 Σχολική Σύμβουλος φιλολόγων Αχαΐας.
Έχει διδάξει τα μαθήματα: δημιουργική γραφή, λαογραφία και λαϊκός πολιτισμός, τοπική ιστορία, βιβλία-βιβλιοθήκες στα Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Έχει λάβει μέρος ως εισηγήτρια σε επιμορφωτικές ημερίδες και συνέδρια καθώς και ως εμψυχώτρια σε βιωματικά εργαστήρια δημιουργικής γραφής. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει γράψει τα βιβλία: Ο διερωτών των αοράτων οδών (Γραφομηχανή, 2019), μια κριτική μελέτη έργων του Γιώργου Παναγιωτίδη, από κοινού με την Ελένη Κοφτερού την ποιητική συλλογή Σταγόνες στίχοι (Λεξίτυπον, 2023) και την ποιητική συλλογή Αποστάτες Άγγελοι (Κουκκίδα, 2024).