Κινέζοι ποιητές (τετράστιχα). Μετάφραση, πρόλογος, σημειώσεις: Σωκράτης Λ. Σκαρτσής

Αυτοκράτορας Χσουάν Τσουνγκ (713-55)

Το τραγούδι της μαριονέτας

Αυτό το σκαλισμένο ξύλο, που κινάει το νήμα,
μοιάζει με γέρο αληθινά, ρυτιδιασμένο και μ’ άσπρα μαλλιά.
Κι όταν ο ρόλος του τελειώνει της στιγμής, να ’τον ακίνητο και σιωπηλό,
άνθρωπος ίδιος, που η ζωή του είναι όνειρο μονάχα.

Τσου Τσ‘ινγκ-Γιου (πρώτο μισό 9^ου αι.)

Στίχοι του παλατιού

Βουβή, βουβή στων λουλουδιών την ώρα είναι κλειστή η αυλόπορτα·
στέκονται δυο ωραίες κυρίες στη χρυσή βεράντα.
Κάνουν να πουν για κάποια υπόθεση του παλατιού,
μα δεν τολμούνε να μιλήσουν μπρος στον παπαγάλο.

Τσανγκ Χου (9^ος αι.)

Τραγούδι της Σου Χσιάο Χσιάο

Τις ρόδες του άρματός του να κρατήσω δε μπορώ,
ούτε του αλόγου του τα πόδια να τα δέσω.
Και το μισώ το σταυροδρόμι
που ξεσηκώνει την καρδιά του.

Νιε Γι Τσουνγκ (9^ος αι.)

Ο χωριάτης

Του κάμπου τα χωράφια οργώνει ο πατέρας,
τη γη προς τις υπώρειες ξεχερσώνει ο γιος.
Έκτο φεγγάρι και το ρύζι ακόμη δεν ωρίμασε,
όμως επισκευάζουν κιόλας τις δημόσιες αποθήκες.

Σου Τουνγκ Πο (: Σου Σχιί, 1036-1101)

Κοσμική αγάπη

Σηκώνω την κουρτίνα να μπουν τα νέα χελιδόνια,
τρυπώ του παραθύρου μου τον τοίχο να ’βγουν οι φτωχές οι μύγες·
τους ποντικούς τους αγαπώ, και τους αφήνω πάντα λίγους κόκκους ρύζι,
τις φάλαινες λυπούμαι, και τη λάμπα μου καθόλου δεν ανάβω.

Τσεγκ Άο (τέλος 9^ου αι. - πρώτο μισό 10^ου αι.)

Πλούτη και τιμή

Κάνει την τουαλέτα της μια όμορφη κυρία·
γραμμές τα πλούσια κοσμήματα σ’ όλο της το κεφάλι.
Πώς να το υπονοιαστεί πως δυο της σαν τα νέφη πλόκαμοι
έχουνε πάνω τους το φόρο από πολλά χωριά;

Σουν Τσ’εν Τσουνγκ (15^ος αι.)

Ο ψαράς

Στο χέρι του την πετονιά, φυσάει στα παγωμένα δάχτυλά του·
τη βάρκα του γεμίζει η φεγγαριά, το χιόνι απλώνεται ως το άπειρο.
Ο καλλιτέχνης για το μόχθο του ψαρά δε νοιάζεται,
του αρέσει να τον ζωγραφίζει μες στο χιονισμένο ποταμό.

Τσ’ι Τσινγκ-Γιουν (ποιήτρια, 16^ος αι.)

Στον καλλιτέχνη Φου Τσ’ουν, όταν χάθηκε στα σύνορα

Μονάχα μια γουλιά Ανοιξιάτικο κρασί, κι είναι η αγάπη μας μακριά δέκα χιλιάδες μίλια.
Ραγίζουν την καρδιά τα ευωδιαστά φυτά, ραγίζουν την καρδιά οι φλώροι.
Τούτες οι δυο πηγές μου των δακρύων ας μπορούσανε βροχή να γίνουν,
αγάπη μου, να μη σ’ αφήσουνε να φύγεις αύριο από την πόλη.





Από την ανθολογία «Κινέζοι ποιητές (τετράστιχα)»

Μετάφραση, πρόλογος, σημειώσεις: Σωκράτης Λ. Σκαρτσής

Εκδόσεις Καστανιώτη, 1988.

Επιπλέον επιλογές από το βιβλίο με κλικ: Στο Τραίνο της Ποίησης.