ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΟΥ
Τι είναι αυτές οι παιδικές ζωγραφιές; Τους τις στέλνουν τα
παιδιά τους;
Όχι, είπε η δασκάλα, τις φτιάχνουν μόνοι τους. Λες και ο πιο
μεγάλος είναι εννιά χρονών. Κι όμως είναι κρατούμενοι από είκοσι ενός έως
εξήντα πέντε ετών.
«Αγαπητά μου παιδιά ο μπαμπάς λείπει ταξίδι το καράβι θα
αργήσει να επιστρέψει».
Έβλεπα τα καχύποπτά τους πρόσωπα, άλλα σκληρά ακόμη και άλλα
ήδη τσαλαπατημένα.
Μου έλεγαν τα λόγια που θέλανε να βάλω στο τραγούδι, ν’
ακουστούν οι φωνές τους μέσα σ’ ένα τραγούδι που θα φτάσει στα παιδιά τους.
Άλλοι ήρθαν να με δουν από περιέργεια και άλλοι για να βγουν
για λίγο απ’ τα κελιά τους. El systema. Ο νεαρός από τη Νιγηρία μου τα είπε
και στ’ αγγλικά
Ύστερα αρχίζουν να εξατμίζονται τα σύννεφα
Ώσπου στεγνώνει τελικά και η ίδια η θάλασσα
Γέρνουν στο πλάι οι ψυχές και μες στην έρημο
Τρίζουν σαν πλοία που ανακάλυψαν το βάρος τους
Κάποιοι εδώ θα βρουν τον δρόμο τους πιο γρήγορα
Κλάψε γι’ αυτούς που δεν τα βλέπουνε τα σίδερα
Και φοβισμένοι κλείνουν πόρτες και παράθυρα
Ψάξε γι’ αυτούς να βρεις τα λόγια τα παρήγορα
DAYDREAMING
Που σε παίρνει αφού σε ζαλίσει πρώτα μ’ έναν μικρότερο παλμό
Μόλις ήμουν έτοιμος να σηκωθώ επάνω στη σανίδα μου
Να καβαλήσω το μεγάλο κύμα που διαιρεί τη στιγμή σε άπειρα κομμάτια
Και ακουμπάς τον άνεμο
Στο πλάι
Στο όνειρο
Και η κάθε κίνηση της θάλασσας
Ο κάθε ήχος
Κι αυτό το φως
Είναι έτοιμα για να σε ταξιδέψουν
Στην κόψη αυτή
Στο βάραθρο
Στη νότια μετώπη
Στο μέρος που τα κύματα
Κραυγάζουμε αφήσου
Χτύπησε το τηλέφωνο
Σε ξύπνησε
Σηκώθηκες
Με κοίταξες
Ψιθύρισες
Για μένα είναι
Κοιμήσου
Κι από μακριά ο άνεμος αύξανε τον ρυθμό της
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Τα κατέστρεψα
Στο ποδήλατο που είχε φλόγες έβαλα ρόδες
Λες και θα με πήγαινε κάπου
Στο κορίτσι που είχε τσεκούρια έβαλα χέρια
Λες και θα με αγαπούσε κάποτε
Στα δέντρα που είχαν λέξεις έβαλα πουλιά
Λες και θα σιωπούσαν κάποτε
Στα ποτάμια που κυλούσαν νοήματα έβαλα νερά
Λες και θα στερεύαν κάποτε
Τα κατέστρεψα
Και ησύχασα
Από τότε η ζωή είναι τόσο καλή και δίκαιη μαζί μου
Βλέπω ένα κορίτσι ν’ ακουμπάει ένα ποδήλατο
Σ’ ένα δέντρο δίπλα στην όχθη ενός ποταμού
Ακούω τα πουλιά και δεν καταλαβαίνω λέξη
Έργο εξωφύλλου: Βασίλης Σελιμάς, Αύρα, ακρυλικά σε καμβά, 2022.
Από το 1987 ως το 1988, συμμετείχε στο μουσικό συγκρότημα Μωρά στη Φωτιά, που το 1988 κυκλοφόρησαν τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο τους. Το 1989, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και δημιούργησε μαζί με τον Νίκο Καντάρη το στούντιο «Μπρανκαλεόνε». Εκεί δημιουργήθηκε το πρωτόλειο υλικό του άλμπουμ Ξεσσαλονίκη (1993), που σηματοδότησε μια νέα εποχή για το ελληνόφωνο ροκ, ως το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος Τα Ξύλινα Σπαθιά. Στα Ξύλινα Σπαθιά συμμετείχε ως τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός έως το 2003. Το 2003 ξεκίνησε την προσωπική του πορεία, με το άλμπουμ Αφού λοιπόν ξεχάστηκα…, ενώ το 2004 δημιούργησε τους B-Movies, με τους οποίους κυκλοφόρησε έξι άλμπουμ.
Πρόσκληση
Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας, ο Ποιητικός
Πυρήνας,
το Βιβλιοπωλείο Ηλιοτρόπιο και οι Εκδόσεις Καστανιώτη
σας προσκαλούν στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Παύλου
Παυλίδη
Αυτή είναι η γειτονιά μου σκύλε
τη Δευτέρα 12 Μαΐου 2025 και ώρα 6 μ.μ.
στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης
(Έλλης 8, Βέροια).
Για το βιβλίο θα μιλήσουν τα μέλη του Ποιητικού Πυρήνα,
Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου και Δημήτρης Καπετανάκης.
Ποιήματα θα διαβάσει ο Παύλος Παυλίδης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου