Μαρία Δαλαμήτρου - Ελένη Σιγαλού, "Φoμαλώ"

 
Καιρός


Χρόνος δεν είναι ο Καιρός
παρά στην καταχνιά του
πουλί που σκίζει τις σκιές
με κοφτερές φτερούγες.

Σε κάθε πρόθυρο ειρκτή
στέκεται μια στιγμούλα
άνεμος εναγκαλισμός
ακροβασία χάδι.

Ο χρόνος αχαλίνωτος
μα ο Καιρός ξυράφι
κόβει τη ρίζα της βουής.
Σωπαίνω να προφτάσω

να κρατηθώ στην κόψη του
να χαραχτώ στην Τύχη
και να ριχτώ στο αόρατο
να σμίξω την καρδιά του.


                          Ελένη Σιγαλού




Καιρός


Στη γλώσσα μου
ισορροπεί μια στέκα του μπιλιάρδου.

Επειδή σε όσα γράφονται

Κρατιέμαι
να μη χτυπήσω το λευκό, γι’ αυτό

σε όσα γράφτηκαν ή θα γραφτούν
σε όσα σωρηδόν τυπώνονται μέρα τη μέρα

δεν πίνω γάλα.

σε όλα τα βιβλία και άπαντα τα ποιήματα

Έτσι αθήλαστη
θα μεγαλώνω από σπόντα.

επειδή σε όλα αυτά
ένα είναι το θέμα

Με τον καιρό,
οι τρύπες μέσα μου θα με γλεντάνε.

μην αναρωτιέστε
γιατί αυτά κυκλοφορούσαν εξ αρχής σε σελίδες με χρώμα παγωμένο

Όχι και βίαιο το ποίημα αυτό.
Να λες ευχαριστώ.
Ούτε εδώ έχω αμολήσει το

λευκό.


                          Μαρία Δαλαμήτρου



Καιρός: Θεότητα στην Ελληνική μυθολογία. Η κρίσιμη, αποφασιστική χρονική στιγμή. Όπως αυτή της δημιουργίας του σύμπαντος.





Μάτι της γάτας


Μάτι της γάτας πόσες
κραυγές ομόκεντρες
γροικάς

όραση σκόνη με τρυπάς

πόσα σπαράγματα
περιστροφές για το
κενό

νεφέλωμα του νου μου σκοτεινό
 
πόση βαρύτητα
σιωπή
ο ουρανός

για να τυφλώνει με το φως

σπλάχνο του άστρου μου
πληγή μάτι του τέλους
αστραπή

 

                          Ελένη Σιγαλού




Μάτι της γάτας

Πάνω στην έρημο ή σ’ ένα ακρογιάλι
Μαϊστράλει ο νους σαν τη μικρή Κυκλάδα
Σαρώνει στο στήθος ηχώ και εκβάλλει
Στα φρύγανα έναστρη μέρα αποφράδα

Μαϊστράλει ο νους σαν τη μικρή Κυκλάδα
Του κάκου υμνώ να αλλάξουν οι δρόμοι
Στα φρύγανα έναστρη μέρα αποφράδα
Μη με χαιρετίσεις, θα συσπειρώ μόνη.

Του κάκου υμνώ να αλλάξουν οι δρόμοι
Πενήντα τα χρόνια που υπάρχω ξυστά
Μη με χαιρετίσεις, θα συσπειρώ μόνη
Μαντεύω καπνούς και τριπλά τα δεινά.

Πενήντα τα χρόνια που υπάρχω ξυστά
Παλεύω απ’ τους τοίχους να ξεγεννηθώ
Μαντεύω καπνούς και τριπλά τα δεινά
Η βαλσαμωμένη φιλώ τον χαμό.

Παλεύω απ’ τους τοίχους να ξεγεννηθώ
Σε βλέπω ψηλά απ’ της γάτας το μάτι
Η βαλσαμωμένη φιλώ τον χαμό
Μα αν γεννηθώ θα με πείτε Εκάτη.

Σε βλέπω ψηλά απ’ της γάτας το μάτι
Αν δεν γεννηθώ ας φαν το φως άλλοι
Μα αν γεννηθώ θα με πείτε Εκάτη
Πάνω στην έρημο ή σ’ ένα ακρογιάλι.

                          Μαρία Δαλαμήτρου



Μάτι της γάτας: Νεφέλωμα στον αστερισμό Δράκων.

Ο Φομαλώ είναι ο λαμπερότερος αστέρας του αστερισμού του Νοτίου Ιχθύος. Η αραβική του ονομασία σημαίνει «το στόμα του ψαριού».

Οι δύο ποιήτριες στη συλλογή Φομαλώ επιλέγουν ως τίτλους των ποιημάτων τους 20 κύρια ονόματα από το λεξιλόγιο του Σύμπαντος και συνδιαλέγονται με ένα ποίημα η κάθε μία υπό τον ίδιο τίτλο.

Από την έκδοση

Η Μαρία Δαλαμήτρου γεννήθηκε το 1978 στην Κοζάνη. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. και συνέχισε με μεταπτυχιακή ειδίκευση στην Αγγλική Λογοτεχνία. Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Λογοτεχνίας του Essex University στην Αγγλία. Ζει στην Πάτρα και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έργα της κυκλοφορούν σε ανθολογίες διηγημάτων και ποίησης, και σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Η Φομαλώ είναι η τρίτη ποιητική της συλλογή.

Η Ελένη Σιγαλού γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1964. Ζει στην Πάτρα και εργάζεται ως καθηγήτρια Φυσικός. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Δημιουργική Γραφή. Έχει διακριθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς και γραπτά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Ποιήματα, πεζά και κριτικές της είναι δημοσιευμένα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις φωτογραφίας. (ομαδικές και ατομικές). Η Φομαλώ είναι η τέταρτη ποιητική της συλλογή.

Από τη συλλογή «Φoμαλώ», εκδόσεις Μανδραγόρας, 2024.

Περιοδικό Θευθ, τεύχος 20, Δεκέμβριος 2024

Θευθ

οι δύο όψεις της γραφής

 

Εξαμινιαίο περιοδικό λογοτεχνίας

και λογοτεχνικής κριτικής

 

τεύχος 20, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2024

 

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

 
 
    7   Αλέξανδρος Αηδώνης, «Σκιές»
  10   Δημήτρης Βαρβαρήγος, «Χειμώνας»
  12   Γιώργος Βέης, «Χωρίς τρόμο»
  14   Yves Bonnefoy, «Το παν και το τίποτα». Μετάφραση Άννυ Κουτροκόη
  16   Σουλτάνα Βουδούρη, «Τα σώματα»
  18   Χριστίνα Γεωργιάδου, «Στους θεούς»
  25   Βαγγέλης Δημητριάδης, «Η Ορνίθη, Επιτύμβιο»
  28   Ξανθίππη Ζαχοπούλου, «Επιθυμία»
  30   Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, «Ένα λιτό Λιτόχωρο στις απολήξεις του Ολύμπου»
  33   Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, «Τιραμισού»
  34   Βικτωρία Καπλάνη, «Καλοκαίρι»
  36   Χριστίνα Καραντώνη, «Διαγνωστικό»
  37   Στέλιος Λουκάς, «Είμαστε ικανοί μόνο για το θάνατο»
  39   Πέτρος Λυγίζος, «Ποδήλατο στην αυλή»
  41   Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης, «Αβέβαιο σώμα»
  44   Χάρης Μελιτάς, «Commedia dell’arte»
  47   Αλέξανδρος Μηλιάς, «[Έγινα φάντασμα]»
  49   Σταύρος Μίχας, «Σαμοθράκη»
  51   Κωνσταντίνος Μπούρας, «Αλεξιθάνατος στοχασμός»
  52   Νίκος Μυλόπουλος, «Εξέγερση των ονείρων»
  54   Χρήστος Ντικμπασάνης, «Ατέρμονη ανύψωση»
  60   Σοφία Περδίκη, «Γράμματα σε άγνωστη διεύθυνση»
  63   Κώστας Θ. Ριζάκης, «Η έγκλειστος αεράμυνα»
  64   Διονύσης Στεργιούλας, «Κι όμως θα έρθει»
  65   Γιώργος Τζιλίνης, «Η αλήθεια»
  66   Ειρήνη Χαβρεδάκη, «Πόνημα»

  67   Δήμητρα Μήττα, «Το μπαλκόνι»
  70   Αλεξάνδρα Μυλωνά, «Τα ψοφίμια»
  71   Τούλα Παπαπάντου, «What's your pocket poem?»
  75   Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη, «Ζήτημα χρόνου»
  77   Μιχάλης Πιτένης, «Επιστράτευση δυνάμεων»
  82   Μαρία Σαββίδου, «Η σφαίρα»
  85   Ελένη Σιγαλού, «Μαριγώ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - ΔΟΚΙΜΙΟ - ΚΡΙΤΙΚΗ

  89   Συνέντευξη του Μιχάλη Πιτένη στη Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά
  94   Βικτωρία Καπλάνη, Από το φεγγίτη στο δωμάτιο της γραφής: Ελευθερία Θάνογλου
100   Ευσταθία Δήμου, «Για μια υπεράσπιση της “αδεξιότητας” στην ποίηση»
106   Γιώργος Χουλιάρας, «Αισθήσεις και Τέχνες»

109   Κούλα Αδαλόγλου, Η πρώτη γεύση

118   Ο Γιώργος Δελιόπουλος γράφει για τη Βασιλική Νικοπούλου
123   Η Διώνη Δημητριάδου γράφει για τη Μαρία Μαμαλίγκα
127   Η Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη γράφει για τον Γιώργο Καλιεντζίδη
133   Η Κατερίνα Παναγιωτοπούλου γράφει για τον Σταύρο Μίχα
141   Ο Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου γράφει για τον Θανάση Μαρκόπουλο
145   Η Μαίρη Πετρολιά-Αμανίτη γράφει για την Αλεξάνδρα Μυλωνά
151   Η Έλση Σακελλαρίδου γράφει για την Καλλιόπη Εξάρχου
157   Η Αφροδίτη Σιβετίδου γράφει για τον George Sivetidis
164   Η Άλκηστις Σουλογιάννη γράφει για την Ελένη Παπανδρέου
170   Ο Γιάννης Στρούμπας γράφει για τον Πασχάλη Κατσίκα

175   Η μέθοδος των τριών. Τρεις συντελεστές της άγνωστης ψάχνουν τον άγνωστο Χ της επιτυχίας ενός βιβλίου − Γιαλάν Ντουνιάς του Μιχάλη Πιτένη



Θευθ
Εξαμινιαίο περιοδικό λογοτεχνίας
και λογοτεχνικής κριτικής

Ιδιοκτήτης εκδότης: Γιάννης Κιντάπογλου
Διεύθυνση: Ζωή Σαμαρά - Μαρία Λιτσαρδάκη
Συντακτική επιτροπή: Βικτωρία Καπλάνη, Μαρία Λιτσαρδάκη, Ζωή Σαμαρά, Γιώργος Χουλιάρας

Ηλεκτρονική διεύθυνση: literaryview@gmail.com

Ζωγραφικά μοτίβα: Δάφνη Καμοπούλου

Κεντρική διάθεση:
Εκδόσεις Ρώμη, Τσιμισκή 16,
54624  Θεσσαλονίκη

Νίκι Τζιοβάνι, "Τρία ποιήματα" (μετάφραση - επίμετρο: Σοφία Γιοβάνογλου)

Νίκι Τζιοβάνι (Nikki Giovanni): «Τρία ποιήματα»
Μετάφραση: Σοφία Γιοβάνογλου


Βιογραφία


Υπάρχει μια νυχτερίδα
Στη Χιλή με τ’ όνομα
Micronycteris giovanniae
Tη βάφτισε ο Δρ Ρόμπερτ Μπέικερ
Απ’ το όνομά μου. Την ανακάλυψε
Ενώ μελετούσε νυχτερίδες
Και σκέφτηκε πως τα μεγάλ’ αυτιά
Θύμιζαν ακριβώς εμένα
Μπορεί αν έγραφε η νυχτερίδα
Να ήταν
Μια Ποιήτρια

Υπάρχει μια πλακέτα
Στo Λίνκολν Χάιτς¹
Όπου πήγαινα
Σχολείο
Και μια πλακέτα
Στο Νόξβιλ
Απέναντι απ’ τον δρόμο
Όπου ζούσαν οι παππούδες μου

Και είμαι επιπλέον τυχερή
Που ’χω βραβεία κι ονειροπολήσεις
Ή μήπως είναι
Ονειροπολήσεις
Και Βραβεία
Και είμαι τυχερή που ’μαι ευτυχής
Με ό,τι κάνω
Και με τον τρόπο που το κάνω

Αυτό είναι λοιπόν
Το Βιογραφικό
Για το οποίο είμ’ εδώ
Κι αν υγρανθώ γι’ αυτό
Σε γη συναισθηματική
Έν’ αγριόχορτο
Θα βγει

Κάνε Με Βροχή

Άσε με να ’μαι ένα κομμάτι
Αυτής της αναγκαίας αλλαγής




Biography ²


There is a bat
In Chile named
Micronycteris giovanniae
Dr. Robert Baker named it
After me. He discovered it
While studying bats
And thought the big ears
Were just like me
Maybe if the bat wrote
She would be
A poet

There is a plaque
In Lincoln Heights
Where I went
To school
And a Plaque
In Knoxville
Across the street
Where my grandparents lived

I’m also lucky
To have awards and daydreams
Or is that
Daydreams
And Awards
And I’m lucky to be happy
At what I do
And how I do it

So that is this
Bio
I’m here
And if I mist
On emotional soil
A weed will
Grow

Make Me Rain

Let me be a part
Of this needed change


______________

1. Lincoln Heights: μια από τις παλαιότερες και τις πιο πυκνοκατοικημένες συνοικίες στο Λος Άντζελες (Καλιφόρνια).

2. Από το βιβλίο: Giovanni, Nikki (2020). Make Me Rain, New York, HarperCollins Publishers Inc. Διαθέσιμο στην Ιστοσελίδα: https://www.poetryfoundation.org/poems/161883/biography-65a930709ccc5

*   *   *

Ένα Ποίημα Για τη Φιλία


Δεν είμαστε εραστές
από τον έρωτα
που κάνουμε
αλλ’ απ’ τον έρωτα
που ζούμε

Δεν είμαστε φίλοι
για τα γέλια
που σκορπίζουμε
μα για τα δάκρυα
που συγκρατούμε

Δεν θέλω να ’μαι δίπλα σου
για όσες σκέψεις μοιραζόμαστε
μα για τις λέξεις που ποτέ μας δεν
χρειάζεται να πούμε

Ποτέ δεν θα σε πεθυμήσω
για ό,τι κάνουμε
αλλά γι’ αυτό που είμαστε
μαζί εμείς οι δύο




A Poem of Friendship ³


We are not lovers
because of the love
we make
but the love
we have

We are not friends
because of the laughs
we spend
but the tears
we save

I don’t want to be near you
for the thoughts we share
but the words we never have
to speak

I will never miss you
because of what we do
but what we are
together


______________

3. Από το βιβλίο: Giovanni, Nikki (2007). The collected poetry of Nikki Giovanni, 1968-1998, New York, HarperPerennial. Βλ. την ανάγνωση του ποιήματος, σε: Smithsonian Folkways Recordings (2015) Cotton Candy On A Rainy Day 1978. 30ή Μαΐου. Διαθέσιμο σε:

https://www.youtube.com/watch?v=GdTNNbCBmWE, όπου η ποιήτρια διαβάζει το ποίημα.

*   *   *

Ένα Ποίημα για τη Δολοφονία του Ρόμπερτ Φ. Κένεντι


Τα δέντρα δεν κόβονται ποτέ ... το καλοκαίρι ... Όχι όταν τα φρούτα ...
δεν έχουν βγει ακόμη ... Ποτέ πριν η υπόσχεση ... εκπληρωθεί …
Όχι όταν η δροσερή σκιά τους ... παρηγορεί ακόμη

Αν και υπάρχουνε εκείνοι ... που δεν φροντίζουν για τη φύση ... οι αδιάφοροι για την
οικολογία ... ανίδεοι για την ανάγκη ... που ... με τσεκούρι και πριόνι
ακονισμένο ... θα έκαναν ... με τις μπότες ... ένα βήμα μπρος βλάπτοντας ...

Όχι το δέντρο ... γιατί πέφτει ... Αλλά εκείνους που ... μες στην
κάψα του καλοκαιριού ... ή μες στο κρύο του χειμώνα ... θ’ αναλογίζονταν ... την
ομορφιά ...




A Poem on the Assassination of Robert F. Kennedy ⁴


Trees are never felled . . . in summer . . . Not when the fruit . . .
is yet to be borne . . . Never before the promise . . . is fulfilled . . .
Not when their cooling shade . . . has yet to comfort . . .

Yet there are those . . . unheeding of nature . . . indifferent to
ecology . . . ignorant of need . . . who . . . with ax and sharpened
saw . . . would . . . in boots . . . step forth damaging . . .

Not the tree . . . for it falls . . . But those who would . . . in
summer’s heat . . . or winter’s cold . . . contemplate . . . the
beauty . . .


______________

4. Από τη συλλογή «Those Who Ride the Night Winds» του 1983, όπως περιλαμβάνεται στο: Giovanni, Nikki (2003). The Collected Poems of Nikki Giovanni. New York, HarperCollins Publishers. Διαθέσιμο σε: https://www.poetryfoundation.org/poems/48231/a-poem-on-the-assassination-of-robert-f-kennedy

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Νίκι Τζιοβάνι (Nikki Giovanni, 7 Ιουνίου 1943 – 9 Δεκεμβρίου 2024): Διεθνώς αναγνωρισμένη αμερικανίδα ποιήτρια, που γεννήθηκε στο Νόξβιλ του Τενεσί και μεγάλωσε στο Σινσινάτι του Οχάιο.
 
Η Νίκι Τζιοβάνι με το έργο της ερεύνησε τη φυλή, το φύλο, τη σεξουαλικότητα και την αφροαμερικανική οικογένεια. Με την πολιτική ποίησή της συνέβαλε ώστε η εμπειρία «της “μαύρης” συνείδησης» να διαπεράσει την τέχνη και να ανυψωθεί μέσα απ’ αυτή. Υπερασπίστηκε την αναγνώριση του δικαιώματος της ψήφου διεθνώς, όπως και το δικαίωμα της ψήφου των κρατουμένων.
 
Στα σημαντικά ποιητικά της βιβλία συγκαταλέγονται τα «Black Judgment» (1968) και «They Who Ride the Night Winds» (1983), τα οποία είναι επηρεασμένα από τη συμμετοχή της στα Κινήματα των «Black Arts» και «Black Power» της δεκαετίας του 1960 και αρχών του 1970. Έγραψε, ακόμη, ποιήματα για παιδιά, που τα περιέλαβε στις συλλογές της: «Spin a Soft Black Song» (1971), «Ego-Tripping» (1973) και «The Sun Is So Quiet» (1996). Στο μετέπειτα έργο της ανήκουν τα: «Love Poems» (1997) και «Bicycles» (2009), καθώς και βιβλία ποίησης και πρόζας, όπως τα «Chasing Utopia» (2013) και «Make Me Rain» (2020).
 
Έλαβε πολλά βραβεία, το βραβείο ποίησης Ruth Lilly, το βραβείο Rosa L. Parks Woman of Courage, το American Book Award, το Langston Hughes Award, το Βραβείο Τεχνών του Κυβερνήτη της Virginia, κ.ά. Επίσης, το 2004, με το άλμπουμ ηχογραφημένης ποίησής της, «The Nikki Giovanni Poetry Collection», ήταν φιναλίστ για τα βραβεία Grammy. Το 2007 ο επιστήμονας Dr. Robert Baker, λάτρης του έργου της, ονόμασε ένα είδος νυχτερίδας που ανακάλυψε στη Νότια Αμερική από το επίθετό της (“… giovanniae”) και η ποιήτρια απάντησε με το ποίημα «Βιογραφία», που μεταφράζεται πιο πάνω, το 2020.
 
Δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια και υπηρέτησε ως Διακεκριμένη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Virginia Tech, όπου το 2007 έλαβε χώρα μια μαζική δολοφονία 32 ανθρώπων. Δράστης ήταν ένας πρώην φοιτητής της, για τον οποίο είχε η ίδια προειδοποιήσει τις πανεπιστημιακές αρχές ήδη από το 2005, ζητώντας να αποβληθεί από την τάξη της, πράγμα που έγινε. Στη μνήμη των θυμάτων τής πολλαπλής αυτής δολοφονίας ανέγνωσε ένα ποίημα που έγραψε ειδικά για τον σκοπό αυτόν. Πέθανε στις 9 Δεκεμβρίου 2024 στα 81 της χρόνια.⁵
 
 
______________

5. Για περισσότερα στοιχεία, βλ. Britannica (2024). Nikki Giovanni. American Poet. Διαθέσιμο στην Ιστοσελίδα: https://www.britannica.com/art/African-American-literature/The-rise-of-the-New-Negro. Και Poetry Foundation (2024). Nikki Giovanni. Διαθέσιμο στην Ιστοσελίδα:

https://www.poetryfoundation.org/poets/nikki-giovanni

Πηγή για την επάνω φωτογραφία:

https://en.wikipedia.org/wiki/Nikki_Giovanni#/media/File:Niki-giovanni.jpg

Πηγή για τη δεύτερη εικόνα:

https://www.nytimes.com/

Μαργαρίτα Παπαμίχου, "Στολίδι ουδέν"

Στολίδι ουδέν


Η πόλεις λάμπουν
σαν τεράστια μηχανικά φρούτα
Κανείς δεν μπορεί να τα γευτεί


*    *    *



Ένα στολίδι έπεσε από το δέντρο της πλατείας
το ποδοπάτησαν πολλοί
Ένα αγόρι το φυλάει για νύχτες
κάτω από το μαξιλάρι του

 

*    *    *



Ένα κορίτσι πέρασε
μας κοίταξε και δάκρυσε
έτσι
χωρίς προφανή λόγο
Αντιστέκεται στην επιβεβλημένη χαρά


*    *    *



Αφήστε και λίγο χώρο
στις βιτρίνες
να μπει
και να στροβιλιστεί
ένα μικρό χνούδι
από το παιδικό μας όνειρο


*    *    *

Θέλει ψυχραιμία η χαρά
περνάει όπως και ο πόνος

                             Μαργαρίτα Παπαμίχου

Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι εκπαιδευτικός, εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ποιητικές συλλογές, ιστοσελίδες ποίησης και ποιητικά ημερολόγια. Το 2021 εξέδωσε το πρώτο της ποιητικό βιβλίο με τίτλο «Μπλε ξαφνικό» (εκδ. Όστρια).

Πηγή για τα ποιήματα, η σελίδα της Μαργαρίτας Παπαμίχου στο facebook (6/12/2024).

Στην εικόνα: George Grantham (Bain Collection),

«Small children gazing at Macy’s Christmas window display, New York City», 1908.
Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Κώστας Θ. Ριζάκης, "sixties"

sixties


κοινό ένα τούβλον ευδιαμπερές τρύπες οι
εν όλω έξι αλλά πύρινον μιας φωτιάς ώχου
το αγόρι μισοκρατώντας τόν ρυθμόν θαν
περιέφερεν κι εν τω στηθαίω ταράτσας το

μόνον διαθέσιμον όχημα ββζζνν ββζζνν σε
ασίγαστον συνεκδοχήν στο δειλινόν π’ εγγύς
παρκάρεις φέγγων την ζωή κλειδώνων του

γκαράζ (της αθωότητος ατού πάσα σιωπή ομιλούσα)



                                                    Κώστας Θ. Ριζάκης




Ο ποιητής Κώστας Θ. Ριζάκης (Λαμία, 1960) εξέδωσε δεκαέξι συλλογές, τη μία συγκεντρωτική (των εξ πρώτων ‒ γ΄ επαν. Κουκκίδα 2020). Διηύθυνε ή και συνδιηύθυνε επτά έως τώρα (σε εννέα εν συνόλω περ.) λογ. περιοδικά. Επίσης, επιμελήθηκε περί τα 200 βιβλία (ιδία ποιητικά), αρκετά αφιερώματα σε έντυπα άλλων, καθώς και τιμητικούς τόμους σε μορφές (Κ.Ε. Τσιρόπουλο, Γ. Πέγκλη, Μ. Μέσκο, Ο. Αλεξάκη, Σ. Σαράκη, Ζ. Σαμαρά, Β.Π. Καραγιάννη, Δ. Αγγελή, Γ.Χ. Θεοχάρη, Κ.Α. Κρεμμύδα ‒ τα τελευταία 2 υπό έκδοσιν) τής λογοτεχνίας μας. Ενασχολείται δε και συνεχίζει, με τη σύγχρονη γυναικεία γραφή (Ζ. Δαράκη, Λ. Παππά, Μ. Καραγιάννη, Κ. Κούσουλα, Χ. Κουτσουμπέλη, Έ. Λάγκε, Έ. Κορνέτη, Ν. Κεσμέτη, Κ. Ρουκ, Μ. Κουγιουμτζή, Α. Μπακονίκα, Ά. Γρίβα, Δ. Δημητριάδου, Ν. Χαλκιαδάκη, Δ. Μήττα). Πρόσεξε πολύ όσους νεώτερους άξιους. Τελευταία του συλλογή (με τον Σταύρο Σταμπόγλη) η, πυξίδα ουρανομήκης, εκδ. Παρέμβαση 2023. Έχουν γραφεί και εκδοθεί πολυάριθμα μελετήματα για το ποιητικό του έργο.



Πρώτη δημοσίευση

Στην εικόνα: φωτογραφία του Rogers Curtis Johnson (1925).
(5/19/25 Abstract/medium: 1 negative: glass ; 5 x 7 in. or smaller).

Πηγή για την εικόνα: Wikimedia Commons.

Ηλίας Μπούσιος, "Το λίκνο των ονειρευτών"

Εδώ η άμμος

                               στον Μίλαν Ρούφους


Εδώ η άμμος δεν είναι η άμμος
που κάποτε σκορπίστηκε
χωρίς αυτόπτη μάρτυρα
χωρίς απλωμένα χέρια.
Εδώ η άμμος είναι μια ιδέα
σαν μια τρισεύγενη χειρονομία
που διαχύθηκε γύρω απ’ της ζωής τα βραχώδη
μια ιδέα που πίστεψε ακράδαντα στο όραμα.
Και τι σημασία έχει αν αυτή η άμμος δύσκολα
θα συμφιλιωθεί κάποτε
με τον υποχθόνιο αέρα που την τίναξε.
Εδώ η άμμος είναι μια ιδέα
σημαίνοντας τον κλειστό ουρανό!





Διφυές


Απελπισία που ντύθηκε τη σιωπή
Κραυγή που ξεσηκώθηκε από άγρυπνο αστέρι
Αθροίστηκαν και άρχισαν τα μάτια να εστιάζουν
και τα χέρια να πράττουν μονολεκτικά.





Ο κήπος μας


Ο κήπος μας με τ’ αγριολούλουδα
ποτίζεται με τα γεμάτα άμμο νερά
του τεντωμένου καιρού
λιάζεται μόνο για να συντηρείται
κάτω απ’ τον παιδικό Ήλιο
απέναντι σε κάθε σκληρό χειμώνα
και λιπαίνεται το χώμα του
με το πνεύμα των πεσόντων.
Ο κήπος μας με τ’ αγριολούλουδα
μισεί τις περιφράξεις
Όμως
Πρέπει να τον σφραγίσουμε καλά
με άσειστα κιγκλιδώματα
Απ’ έξω ελλοχεύουν αδιάκριτα οι ταξίδες*…


________________
* Οι ταξίδες είναι δηλητηριώδη αειθαλή δέντρα με βελόνες και κόκκινους καρπούς.





Το κράμα και οι διαλεχτοί


Πρώτα τα λόγια και τα τραγούδια
Λίγο μετά οι φωνές κι οι κραυγές.
Ακολούθησαν οι στεναγμοί, οι ψίθυροι,
η άρρυθμη αναπνοή!
Σιγά σιγά φτιάχτηκε το κράμα
Έγινε σπόρος που φυτεύτηκε
εν μέσω παρατεταμένης ξηρασίας.
Αγριεμένοι καιροί.
Αλλά μ’ ένα μειονέκτημα:
Τείνουν να γίνουν πυκνά σύννεφα μαύρα.

Γύρισε η μέρα, γύρισε και ο αιώνας
Κάποιοι διαλεχτοί να δυναμιτίσουν τα σύννεφα αδέρφια.
Διψάει ο σπόρος.





Το ψωμί


Πάνω απ’ το ψωμί
υπάρχει η εικόνα ενός παγωμένου και λασπωμένου βράχου…
Πίσω απ’ το ψωμί στάζει ο ιδρώτας ακατάσχετα
και τα μάτια είναι ψημένα…
Τα πουλιά θα ταξιδέψουν πολύ γι’ αυτό το ψωμί
και θα κοπιάσουν
ενώ οι αγνοί άνθρωποι με την ολόθερμη καρδιά,
που δεν θα κάνουν ούτε ένα βήμα…
θα το δουν να έρχεται απ’ το βρώμικο κύμα
χωρίς ακόμα να γνωρίζουν την ονομασία προέλευσης…





Τρεμάμενα αστέρια

                               στον Άρη Αλεξάνδρου


Εδώ η επιθυμία είναι καυστική
Εδώ το σκοτάδι μοιράζει τα αιχμηρά του επίθετα
στα θύματά του…
Αρνείσαι να παραδεχτείς την ήττα
μόνο και μόνο γιατί χτες παραδέχτηκες τον θάνατο.
Η κραυγή μας είναι μόνο ένα ρίνισμα σιδήρου
έτοιμο να πέσει στη φωτιά…
Η φωνή δεν είναι ούτε μια ηλιαχτίδα
που θα πρόδιδε τη σιγή του φωτός μας…
Περιμένουμε το ξημέρωμα
να μπει απ’ της απελπισίας την ρωγμή.
Πανομοιότυπο χάδι μητρικό
μετά τον εφιάλτη.

Από τη συλλογή «Το λίκνο των ονειρευτών», εκδόσεις Κουΐντα, 2024.

Ο Ηλίας Μπούσιος σπούδασε μαθηματικά και ξένες γλώσσες. Άρχισε να γράφει ποίηση απ’ την εφηβεία του. Έχοντας ταξιδέψει ανά τον κόσμο, σπουδάζοντας το βιβλίο του εαυτού του και του κόσμου κι έχοντας δοκιμαστεί σε πολλά επαγγέλματα, βρήκε τον δρόμο του και τον λόγο της ύπαρξης του στην ποίηση.

Συμμετείχε στην ανθολογία Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση και στη Φιλολογική Πρωτοχρονιά του 2021. Από τις εκδόσεις Κουίντα κυκλοφορούν οι ποιητικές του συλλογές: «Στιγμές που εκβάλλουν στο Αιώνιο» (2021), «Ροές Ψυχής» (2022), «Στα Χνάρια του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα» (2023).

καρυοθραύστις. Τετραμηνιαία περιοδική έκδοση Λόγου και Τέχνης. Τεύχος 18, Νοέμβριος 2024

καρυοθραύστις

Τετραμηνιαία περιοδική έκδοση Λόγου και Τέχνης

Τεύχος 18

Νοέμβριος 2024

➱  ΠΡΟΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝΗΜΕΡΟ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ [επιμ. Κ.Θ.Ρ.]
➱  ΧΡΗΣΤΟΜΑΝΟΣ / «ΑΚΤΗ» / ΒΙΒΛΙΟΛΕΣΧΕΣ
➱  ΓΥΜΝΗ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ (Η) ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ - ΧΛ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ [επιμ. Γ. Δελιόπουλος]

Στις 312 σελίδες του νέου τεύχους της καρυοθραύτιδος μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα «ΠΡΟΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝΗΜΕΡΟ» για την ποίηση της Λένας Καλλέργη, καθώς και σελίδες για την ποίηση και την πεζογραφία της Χλόης Κουτσουμπέλη με τίτλο «ΓΥΜΝΗ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ ΜΟΝΑΞΙΑ».

Στις μόνιμες στήλες του περιοδικού ο Νίκος Ορφανίδης μιλάει στον Γιώργο Δελιόπουλο για τους λογοτεχνικούς πλόες του κυπριακού περιοδικού ΑΚΤΗ, ενώ η Αλεξάνδρα Μητσιάλη στη Δήμητρα Κουβάτα για τη «Λέσχη ανάγνωσης της Δανειστικής Βιβλιοθήκης Νεολαίας Γαλάτιστας».

Ο Διονύσης Στεργιούλας παρουσιάζει βιβλία που άντεξαν στον χρόνο, και συγκεκριμένα τη νουβέλα Κρίσις… του Αρκάδιου Λευκού. Η Αλεξάνδρα Μυλωνά «ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ» εξετάζει διηγηματικώς τη βαρύνουσα σημασία του αυτιού στη σύγχρονη εποχή, μέσα από έναν διάλογο που δεν ακούστηκε ποτέ.

Την πλούσια ύλη του τεύχους συμπληρώνει μια μεγάλη ποικιλία ποιητικών και πεζογραφικών φωνών, μεταφράσεις, αυτοσχόλια και βιβλιοκριτικές.

Το τεύχος κοσμούν οι φωτογραφίες της ποιήτριας και φωτογράφου Χριστίνας Καραντώνη.

Τα περιεχόμενα του τεύχους αναλυτικά

    9   ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Πεδίο θραύσεως
  13   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΠΙΖΕ: Τέσσερα ποιήματα
  17   MOSAB ABU TOHA: Ο παππούς μου ήταν ένας τρομοκράτης (Εισαγωγή – μετάφραση: Φωτεινή Χαμιδιελή)
  21   Η ΓΛΥΚΑ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΥ δίνει το έναυσμα και η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗ ξεδιπλώνει τη σχέση της με τη φωτογραφία

ΠΡΟΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝΗΜΕΡΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ
                     επιμ. αφιερώματος: Κ.Θ.Ρ.
  27   ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ: Τρία ποιήματα
  31   ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ: Εργοβιογραφικό σημείωμα
  36   Η ποιήτρια ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ συνομιλεί για την ποίηση με την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
  47   Εννέα σημειώσεις για την απόλαυση της ποίησης. Η ΜΥΡΣΙΝΗ ΓΚΑΝΑ και η ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ μιλούν για την ευχαρίστηση της ενασχόλησης με την ποίηση, ως ποιήτριες, μεταφράστριες και αναγνώστριες
  54   ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΙΤΣΗ: Ταχυδρομικό δελτίο
  62   ΜΑΡΙΑ ΔΑΛΑΜΗΤΡΟΥ: Ζώα φυτά εμείς. Για το Ανήμερο της Λένας Καλλέργη
  69   ΔΙΩΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ: Εις άγραν του αυθεντικού. Διαβάζοντας το Ανήμερο της Λένας Καλλέργη
  77   ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΔΗΜΟΥ: Η διαύγεια των αισθημάτων
  82   ΙΩΑΝΝΑ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ: «Το χώμα παίρνει ό,τι αίμα τρέξει». Μια κριτική ανάγνωση της ποιητικής συλλογής, Ανήμερο, της Λένας Καλλέργη
  89   ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΘΕΟΧΑΡΗΣ: Δυο λόγια για τη συλλογή Ανήμερο της Λένας Καλλέργη
  91   ΕΛΕΝΗ ΣΙΓΑΛΟΥ: Ταξιδεύοντας με ιστίο τη γλώσσα
  98   ΣΤΑΥΡΟΣ Σ. ΣΤΑΜΠΟΓΛΗΣ: Ρυθμολογία ελπίδας
112   ΕΛΕΝΗ ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗ: Για τον «μπαξέ» μου, τη Λένα Καλλέργη
114   ΛΙΛΙΑ ΤΣΟΥΒΑ: Ζώο κι ο ίδιος Ανήμερο
120   ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΡΙΖΑΚΗΣ: ισόθεης το προφίλ

ΠΟΙΗΣΗ
121   ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΙΧΑΣ: Το παράθυρο
123   ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΤΗΣ: Καρυάτιδες
124   ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ: Πελατειακές σχέσεις
125   ΕΙΡΗΝΗ ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ: Άξιο περιγραφής
126   ΝΙΟΒΗ ΙΩΑΝΝΟΥ: Με λένε Έμμα
127   ΣΑΒΒΑΣ ΓΙΑΓΤΖΟΓΛΟΥ: Κατάδυση
128   ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΑΡΑΚΗΣ: Η κηδεία του
129   ΑΘΗΝΑ ΚΑΡΑΤΑΡΑΚΗ: Αναμέτρηση
130   ΝΕΦΕΛΗ ΓΚΑΤΣΟΥ: Στην πιο εργατική
131   ΘΑΝΑΣΗΣ Γ. ΜΙΧΟΣ: Μαγνητική θέα
132   ΣΩΤΗΡΗΣ ΝΟΥΣΙΑΣ: Χρόνος ζηλωτής
133   ΕΛΕΝΗ ΝΕΣΤΟΡΑ: Δύο ποιήματα
134   ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΚΑΤΣΙΔΗΜΑ-ΛΑΓΙΟΥ: Στο Κάστρο
135   VIOLA VOCICH: Επιγράμματα (Εισαγωγή – μετάφραση: Massimo Cazzulo)
140   FΑTIMA FERNANDES: Μια ιστορία αγάπης (Εισαγωγή – μετάφραση: Κατερίνα Γιαννίκη)
145   GREGORY PARDLO: Τέσσερα ποιήματα (Εισαγωγή – μετάφραση: Κασσιανή Μαρτινάκη)

ΔΟΚΙΜΙΟ
151   ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β. ΜΠΟΥΡΑΣ: Κωνσταντίνος Χρηστομάνος. Ένας παραγκωνισμένος νατουραλιστής εστέτ στην επαρχιακή Αθήνα των αρχών του εικοστού αιώνα

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
155   ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΗ: Η γυναίκα με τα σπασμένα χέρια
160   ΣΩΤΗΡΗΣ Γ. ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου
163   ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ: Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως
165   H. G. WELLS: Ο πειρασμός του Χάρρινγκεϊ (Εισαγωγή – μετάφραση: Τατιάνα Σεργιάδη)

ΟΔΟΣ ΕΝΤΥΠΩΝ
173   Η εκδοτική περιπέτεια της Ακτής. Ο ποιητής και εκδότης ΝΙΚΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ συνομιλεί με τον ΓΙΩΡΓΟ ΔΕΛΙΟΠΟΥΛΟ

ΒΙΒΛΙΟΛΕΣΧΕΣ
                     επιμ. Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου
185   H ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΒΑΤΑ συνομιλεί με τη συγγραφέα ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΗΤΣΙΑΛΗ, εμψυχώτρια της «Λέσχης ανάγνωσης της Δανειστικής Βιβλιοθήκης Νεολαίας Γαλάτιστας»

ΜΕ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΕΞΑΝ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
195   ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΑΣ: Αρκάδιο (Αρκάδιος Λευκός), Κρίσις…, Νουβέλλα, Θεσσαλονίκη, 1934

TRÈS GROS PLAN
ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ
201   ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΥΛΩΝΑ: Η βαρύνουσα σημασία του αυτιού στη σύγχρονη εποχή (ένας διάλογος που δεν ακούστηκε ποτέ)

ΓΥΜΝΗ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ ΜΟΝΑΞΙΑ
ΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ
                     επιμέλεια: Γιώργος Δελιόπουλος
205   Η ποιήτρια ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ συνομιλεί με τη ΛΙΛΙΑ ΤΣΟΥΒΑ
214   ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΙΟΠΟΥΛΟΣ: Οι μηχανισμοί συν-κίνησης στην ποίηση της Χλόης Κουτσουμπέλη
227   ΣΠΥΡΟΣ ΚΙΟΣΣΕΣ: «Τα θαυμαστά συμβάντα ενός άλλου κόσμου». Σύντομο αναγνωστικό σχόλιο για τις συνθήκες αλλοτ(ρ)οπίας στο έργο της Χλόης Κουτσουμπέλη
238   ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ: Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον.  Ανίχνευση ενός θεματικού άξονα της ποιητικής συλλογής και απόπειρα ερμηνείας ενός ποιήματος
247   ΖΩΗ ΣΑΜΑΡΑ: Στη σκιά της ποίησης

ΑΥΤΟΣΧΟΛΙΟ
255   ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΜΩΥΣΙΑΔΗΣ: Η κιβωτός της γραφής
260   ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Σημειώσεις επί σημειώσεων

ΒΙΒΛΙΟΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
265   ΞΕΝΗ ΣΚΑΡΤΣΗ: Ραβδοσκόπος του κενού ή κάτω απ’ τα σιωπηλά φύλλα του φωτός (Σταύρος Μίχας, Ραβδοσκόπος του κενού, Αθήνα: Μανδραγόρας, 2023)
275   ΟΛΓΑ ΝΤΕΛΛΑ: Αλιρρόη (Γιώργος Δελιόπουλος, Αλιρρόη, Αθήνα: ΑΩ, 2023)

ΗΛΑΚΑΤΗ ΕΝ ΣΠΟΥΔΗ
                     γράφει η Λίλια Τσούβα
287   Μαύρο γυαλιστερό ή μωβ (Χάρης Μελιτάς, μαύρο γυαλιστερό ή μωβ, Αθήνα: Μανδραγόρας, 2023)
292   Ό,τι ΛύΠει ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓείΤΑΙ (Αναστασία Γκίτση, Ό,τι ΛύΠει ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓείΤΑΙ. Τοπιο_ραφίες, Σαιξπηρικόν, 2023)
302   Γη Μήτηρ (Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Γη Μήτηρ, Αθήνα: ύψιλον/βιβλία, 2023)

IN MEMORIAM
307   ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΡΙΖΑΚΗΣ: ο αλεξικέραυνος


καρυοθραύστις
Τετραμηνιαία περιοδική έκδοση Λόγου και Τέχνης
Τεύχος 18 ∗ Νοέμβριος 2024
ISSN: 2653-9772
Σελ.: 312

Ιδιοκτησία-έκδοση: Γιάννης Κιντάπογλου - Εκδόσεις Ρώμη
Διεύθυνση: Γιώργος Δελιόπουλος, Κώστας Θ. Ριζάκης
Σύμβουλοι έκδοσης: Δήμητρα Μήττα, Νάντια Δουλαβέρα, Ευσταθία Δήμου, Στυλιανή Παντελιά, Βάσω Οικονομοπούλου, Αλεξάνδρα Μυλωνά
Συντακτική επιτροπή: Παναγιώτης Βούζης, Νεφέλη Γκάτσου, Ούρσουλα Φωσκόλου, Μαρία Δαλαμήτρου
Ειδικοί συνεργάτες: Διώνη Δημητριάδου, Λίλια Τσούβα, (†) Βασίλης Ιωαννίδης
Εικαστική επιμέλεια: Γλύκα Διονυσοπούλου

Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη, "Το ραντεβού" (απόσπασμα)

 

Το ραντεβού

(απόσπασμα)

 

 

Βιέννη

 

Ο νεαρός άντρας πήδηξε την τελευταία στιγμή από το τραμ και προσγειώθηκε μπροστά στο Ρατχάους. Χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στα εξεζητημένα κτήρια γύρω του, χώθηκε στα στενά της πόλης. Δεν τον κυνηγούσε κανένας, όμως, οι σόλες των παπουτσιών του αντηχούσαν στο καλντερίμι. Μπήκε βιαστικά στο Καφέ Σεντράλ που μόλις είχε ανοίξει. Οι σερβιτόροι με τις κολλαριστές στολές και τα κέρινα πρόσωπα τακτοποιούσαν την επίπλωση. Κάθισε στο μέρος που συνήθιζε να κάθεται. Δίπλα στο μεγάλο μαύρο πιάνο, πλάι στις γυάλινες βιτρίνες με τα γλυκίσματα. Ήταν πολύ νωρίς γιατί δεν έβλεπε κάποιον από τους γνωστούς του. Το χιόνι που έπεφτε απαλά όλη τη νύχτα ίσως τους αποθάρρυνε να εγκαταλείψουν τα ζεστά τους σκεπάσματα.
     Εκείνος τι έκανε εκεί; Γιατί δεν ήταν στο κρεβάτι του και στην αγκαλιά της; Ποια δυνατή φωτιά τον έκαιγε και δεν τον άφηνε να ηρεμήσει;
       Παρήγγειλε καφέ μελανζέ και ζήτησε την εφημερίδα.
    Τα γκρίζα σύννεφα του πολέμου στο πρωτοσέλιδο σκίαζαν το θαμπό φως του πρωινού. Γύρισε φύλλο. Ισπανική γρίπη διάβασε στη δεύτερη σελίδα· ο πηχυαίος τίτλος τον τάραξε. Τι ήταν πάλι αυτό; Και γιατί πρόσθεσαν κι άλλη νευρικότητα στις κινήσεις του οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες με τους ανθρώπους που φορούσαν περίεργες μάσκες;
       Μια λαχτάρα να βρεθεί στο ατελιέ, μπροστά στο καβαλέτο του, τον κυρίευσε. Όμως έπρεπε να περιμένει να ανοίξει πρώτα το κοσμηματοπωλείο στη συμβολή των οδών Κόλμαρκτ και Γκράμπεν. Τον ειδοποίησαν πως η παραγγελία του ήταν έτοιμη. Δυο εξαίσια ρουμπίνια δεμένα με χρυσό θα στόλιζαν απόψε τα αυτιά της.
   Οι άμαξες άρχισαν να παρελαύνουν πίσω από τα κρύσταλλα των τοξωτών παραθύρων. Οι πόροι στην επιδερμίδα του ανασηκώθηκαν ώσπου το αίμα του να ανακτήσει πάλι τη θερμοκρασία του καυτού κορμιού της. Χθες πριν αποκοιμηθούν του ψιθύρισε πως είχε κάτι σημαντικό να του ανακοινώσει. Δεν ρώτησε. Τα μάτια της που έλαμπαν στο σκοτάδι την πρόδωσαν. Κυλούσε ήδη στις φλέβες του το μυστικό της.
       Ξαφνικά δεν άντεχε να περιμένει. Άφησε μερικά κέρματα στον ασημένιο δίσκο και ξεχύθηκε στον παγωμένο αέρα και στο πεπρωμένο του...




Από το μυθιστόρημα «Το ραντεβού», β' έκδοση, αναθεωρημένη, e-book, 2024: 

https://afroui.gumroad.com/l/rantevou

Βιογραφικό

Η Αφροδίτη Φραγκιαδουλάκη κατάγεται από το Ηράκλειο της Κρήτης και σπούδασε Ιστορία & Αρχαιολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το 2016 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Το ραντεβού. Το 2018 κυκλοφορεί η Κερασία και το 2019, το τρίτο της βιβλίο, Το πορτραίτο. Το 2020 εκδόθηκε το πρώτο της παραμύθι με τίτλο Το πεφταστεράκι. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στη συλλογική ποιητική έκδοση με τίτλο Τα χαϊκού της Άνοιξης. Ακολούθησε το δεύτερο παραμύθι της, Η Κοκκινοσταλίτσα και η πρώτη ιστορία από μια σειρά παραμυθιών με τίτλο Οι περιπέτειες της Αξιοπαρέας. Κατόπιν, κυκλοφόρησε το πρώτο της θεατρικό έργο σε ebook με τίτλο Καφενείο να γελάς. Σε ebook κυκλοφορεί επίσης η συλλογή ποιητικών γρίφων Αστρίτσι, το κυνήγι του θησαυρού.
    Διηγήματα, άρθρα της, ποιήματα, μεταφράσεις ποιημάτων έχουν δημοσιευτεί στον ημερήσιο και τον διαδικτυακό τύπο. Διατηρεί ένα μπλογκ φωτογραφίας & τέχνης, το afroui • me & myself, μια καλλιτεχνική στήλη σε λογοτεχνική ιστοσελίδα και μια βιβλιοφιλική σελίδα με τίτλο «Ραντεβού με το βιβλίο».
    Το 2024, επανακυκλοφορεί, αναθεωρημένο, Το ραντεβού σε ebook. Την ίδια χρονιά, με τίτλο Rendezvous with Egon κυκλοφορεί και στα Αγγλικά.