Ηλίας Μπούσιος, "Το λίκνο των ονειρευτών"

Εδώ η άμμος

                               στον Μίλαν Ρούφους


Εδώ η άμμος δεν είναι η άμμος
που κάποτε σκορπίστηκε
χωρίς αυτόπτη μάρτυρα
χωρίς απλωμένα χέρια.
Εδώ η άμμος είναι μια ιδέα
σαν μια τρισεύγενη χειρονομία
που διαχύθηκε γύρω απ’ της ζωής τα βραχώδη
μια ιδέα που πίστεψε ακράδαντα στο όραμα.
Και τι σημασία έχει αν αυτή η άμμος δύσκολα
θα συμφιλιωθεί κάποτε
με τον υποχθόνιο αέρα που την τίναξε.
Εδώ η άμμος είναι μια ιδέα
σημαίνοντας τον κλειστό ουρανό!





Διφυές


Απελπισία που ντύθηκε τη σιωπή
Κραυγή που ξεσηκώθηκε από άγρυπνο αστέρι
Αθροίστηκαν και άρχισαν τα μάτια να εστιάζουν
και τα χέρια να πράττουν μονολεκτικά.





Ο κήπος μας


Ο κήπος μας με τ’ αγριολούλουδα
ποτίζεται με τα γεμάτα άμμο νερά
του τεντωμένου καιρού
λιάζεται μόνο για να συντηρείται
κάτω απ’ τον παιδικό Ήλιο
απέναντι σε κάθε σκληρό χειμώνα
και λιπαίνεται το χώμα του
με το πνεύμα των πεσόντων.
Ο κήπος μας με τ’ αγριολούλουδα
μισεί τις περιφράξεις
Όμως
Πρέπει να τον σφραγίσουμε καλά
με άσειστα κιγκλιδώματα
Απ’ έξω ελλοχεύουν αδιάκριτα οι ταξίδες*…


________________
* Οι ταξίδες είναι δηλητηριώδη αειθαλή δέντρα με βελόνες και κόκκινους καρπούς.





Το κράμα και οι διαλεχτοί


Πρώτα τα λόγια και τα τραγούδια
Λίγο μετά οι φωνές κι οι κραυγές.
Ακολούθησαν οι στεναγμοί, οι ψίθυροι,
η άρρυθμη αναπνοή!
Σιγά σιγά φτιάχτηκε το κράμα
Έγινε σπόρος που φυτεύτηκε
εν μέσω παρατεταμένης ξηρασίας.
Αγριεμένοι καιροί.
Αλλά μ’ ένα μειονέκτημα:
Τείνουν να γίνουν πυκνά σύννεφα μαύρα.

Γύρισε η μέρα, γύρισε και ο αιώνας
Κάποιοι διαλεχτοί να δυναμιτίσουν τα σύννεφα αδέρφια.
Διψάει ο σπόρος.





Το ψωμί


Πάνω απ’ το ψωμί
υπάρχει η εικόνα ενός παγωμένου και λασπωμένου βράχου…
Πίσω απ’ το ψωμί στάζει ο ιδρώτας ακατάσχετα
και τα μάτια είναι ψημένα…
Τα πουλιά θα ταξιδέψουν πολύ γι’ αυτό το ψωμί
και θα κοπιάσουν
ενώ οι αγνοί άνθρωποι με την ολόθερμη καρδιά,
που δεν θα κάνουν ούτε ένα βήμα…
θα το δουν να έρχεται απ’ το βρώμικο κύμα
χωρίς ακόμα να γνωρίζουν την ονομασία προέλευσης…





Τρεμάμενα αστέρια

                               στον Άρη Αλεξάνδρου


Εδώ η επιθυμία είναι καυστική
Εδώ το σκοτάδι μοιράζει τα αιχμηρά του επίθετα
στα θύματά του…
Αρνείσαι να παραδεχτείς την ήττα
μόνο και μόνο γιατί χτες παραδέχτηκες τον θάνατο.
Η κραυγή μας είναι μόνο ένα ρίνισμα σιδήρου
έτοιμο να πέσει στη φωτιά…
Η φωνή δεν είναι ούτε μια ηλιαχτίδα
που θα πρόδιδε τη σιγή του φωτός μας…
Περιμένουμε το ξημέρωμα
να μπει απ’ της απελπισίας την ρωγμή.
Πανομοιότυπο χάδι μητρικό
μετά τον εφιάλτη.

Από τη συλλογή «Το λίκνο των ονειρευτών», εκδόσεις Κουΐντα, 2024.

Ο Ηλίας Μπούσιος σπούδασε μαθηματικά και ξένες γλώσσες. Άρχισε να γράφει ποίηση απ’ την εφηβεία του. Έχοντας ταξιδέψει ανά τον κόσμο, σπουδάζοντας το βιβλίο του εαυτού του και του κόσμου κι έχοντας δοκιμαστεί σε πολλά επαγγέλματα, βρήκε τον δρόμο του και τον λόγο της ύπαρξης του στην ποίηση.

Συμμετείχε στην ανθολογία Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση και στη Φιλολογική Πρωτοχρονιά του 2021. Από τις εκδόσεις Κουίντα κυκλοφορούν οι ποιητικές του συλλογές: «Στιγμές που εκβάλλουν στο Αιώνιο» (2021), «Ροές Ψυχής» (2022), «Στα Χνάρια του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα» (2023).