Πρόμαχοι
Σκληρή, μα έτσι
σκυταλοδρομεί
η Ιστορία.
Φθίνουν οι ήχοι των
αποχαιρετισμών.
Κάτω απ’ τα
τσίνορα
πλέει ανονείρευτα
το τσούρμο των ανοίκειων
νεκρών.
Χαλικόδρομος
Νυχτερίδες, γρύλοι
Σκονισμένα λιόδεντρα
Στο τυφλό σκοτάδι
Διαβάτης σκαντζόχοιρος
Σαλεύει τα χόρτα.
Κάθε βράδυ
Τα μικρά σου χρόνια
Τραβούν προς τη θάλασσα.
Πολυτεχνείο
Οθόνη πάλι ασπρόμαυρη―
χάλασαν τη μικροφωνική στη
Φαραντούρη
Το απόγευμα οι νεκροί κάτι
μουρμούρισαν
μα τα τραγούδια―μέρα
επετείου
σκέπασαν τη φωνή τους
και τα λουλούδια ανελέητα
τους έπνιξαν.
Από τ’ ακροθαλάσσι
Γεμάτος κόσμο
Και πάλι τόσο άδειος
Ο πεζόδρομος.
Εκείν’ η κλήση
Μέχρι τέλους θα μείνει
Αναπάντητη.
Ο ήλιος όμως
Στα σκυμμένα σου μάτια
Υποκλίνεται.
Αποκατάσταση
Στις πλατείες ξεχειλίζουν
μίση.
Αφού καθαριστούν οι
πλάκες, όπου εχθές
Δεκάδες είχαν ξεψυχήσει
Ο Δήμος θα τοποθετήσει
Αγάλματα και παιδικές
χαρές.
Από τη συλλογή «Περίπολος για τους
εναπομείναντες», εκδ. 24grammata (ψηφιακή έκδοση), Θεσσαλονίκη 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου