Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Αλήτις Τσαλαχούρη, "Το Καρουσέλ του Τσε Γκεβάρα"




Εκτροχιασμένα βλέμματα

− Εκτροχιασμένα βλέμματα − Θέλουν ν’ αλλάξουν τον κόσμο συθέμελα − Τα κυνηγούν οι Αρχές στα πέρατα − Όταν ζορίσει ο κλοιός με καρφιά ένστολα − Σε έρημα χωριά − Απέραστα − Παίζουνε ρώσικη ρουλέτα − Ενταφιάζουν χαμένους τους σε πεύκα − Αν θες να τα κοιτάζεις − Και αίμα να στάζουνε τα δέντρα − Γράψε μου σύντομα με νέα − Εκτροχιασμένα βλέμματα − Τα κυνηγούν οι Αρχές στα πέρατα − Θέλουν ν’ αλλάξουν τον κόσμο συθέμελα




ΚΥΝΗΓΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΝ

Κέρμα στο δρόμο δεν βρίσκει μια φορά − Με το εφάπαξ μακρόχρονης δουλείας − Ψιλά μακράς οικονομίας − Αγρό αγοράζει για να χτίσει − Για να πεθάνει μες τη φύση − Τριγυρισμένο δε από ουρανομήκη κυπαρίσσια − Το αποκτάει με αγωνία − Μα όταν ξαναπάει το σπίτι να τοιχίσει − Τα κυπαρίσσια δρεπανιασμένα από τη ρίζα − «Αυτά δεν ήταν στη δική μας συμφωνία − Προσοδοφόρα δική μου ήτανε ξυλεία» του λέει κοφτά η ιδιοκτησία − Φρενοπληγής τα αναζητεί πια στα πλοία ως ιστία ή ως έπιπλα σε σπίτια −




Από τη συλλογή «Το Καρουσέλ του Τσε Γκεβάρα», εκδ. Οδός Πανός, 2016



Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, "Ο πλανήτης των προσφύγων"




Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Θα ’ρθει μια μέρα
που δε θα μας τρομάζει το παγωμένο πέλαγος
αλλά τα παγωμένα βλέμματα των ανθρώπων,

που δε θα μας τρομάζουν το κρύο και οι λάσπες
αλλά οι κρύες καρδιές και οι λάσπες στα λόγια τους.

Θα ’ρθει μια μέρα
που θα απλώνουμε τα χέρια μας
για να συλλέξουν αλητεία

Μας φυλάει μια γωνιά ο χρόνος
όπου θα λέμε: είμαστε άνθρωποι,
σε μάτια που θα μας βλέπουν ως νεφρά,
γεννητικά όργανα
και ισχνά πορτοφόλια.

Κι ούτε μια μικρή γωνιά για μας
στον πλανήτη των προσφύγων.

Τι με κοιτάτε;
Πρόσφυγες είμαστε όλοι,
από τώρα δε με αναγνωρίζετε;





Το ποίημα «Ο πλανήτης των προσφύγων», διαβάστηκε στην εκδήλωση «Αλληλεγγύη, η εκδίκηση του καλού». 14 ποιητές, 24 ηθοποιοί και 3 μουσικοί ένωσαν τη φωνή τους την Κυριακή 27 Μαρτίου 2016, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Θεάτρου στο Φουαγιέ του Βασιλικού Θεάτρου, 16.00-18.00. Τρεις τέχνες, η υποκριτική, η ποίηση και η μουσική, ενώθηκαν γύρω από έναν κοινό σκοπό:
ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΟΥΝ ΤΡΟΦΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.
Ανάλογη εκδήλωση έγινε ταυτόχρονα και στην Αθήνα: Green Park, Mαυροματαίων 22, στο Πεδίον Άρεως.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Γιώργος Χριστοδουλίδης, "Πληγείσες περιοχές"




ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ

Ο πατέρας τους έφτιαχνε τα σπασμένα ποδήλατα
      της γειτονιάς.
Έρχονταν και περαστικοί κάποτε, του έφερναν.
Τα δυο παιδιά του έτρεχαν πέρα-δώθε ξυπόλητα
      και ρακένδυτα
− στα μάτια τους έλαμπε η περιπέτεια
και το τέλος της.
Όλη μέρα έτρεχαν
αυτός πνιγμένος στη δουλειά
δεν τα ’χανε απ’ τα μάτια του
όμως μια κοφτερή στιγμή
που το αδόκητο δρεπάνιζε τα σύθαμπα
στο τυφλό σημείο
όταν ο αυχένας αδυνατεί να στρίψει
του ξέφυγαν
καβάλησαν δυο σέλες
με τρυπημένους τροχούς
ξεχαρβαλωμένες καδένες
διαλυμένα φρένα
κι ανέβηκαν στο ψηλότερο σημείο των ονείρων.
Στη μεγάλη κατηφόρα των χρωμάτων
εκεί που συνήθως
όλα τα ξυπόλητα παιδιά την παθαίνουν
δεν τα κατάφεραν.
Τα γύρεψε μάταια
ο πατέρας τους
− ο ανήλιαγος.
Τα γύρεψε βουβά.
Μόνο αυτός τα γύρεψε.

Αυτά και άλλα περιστατικά
συμβαίνουν σε αφώτιστα μέρη.




OΙ ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ

Όσοι συνέρχονται
έχουν παραμορφωμένα πρόσωπα
κομμένα μέλη
και τους λείπει το προηγούμενο κοίταγμα.
Βυθίζονται σε ζάλη αφρισμένη
και τα λόγια τους γίνονται πουλιά
που δεν έχουν φωλιές.
Βλέπουν τις σπίθες ως ηλιαχτίδες
τις πληγές ως λάθος του τεχνίτη
και τα θύματα
ως αγγέλους που αποκοιμήθηκαν.
Βλέπουν τη σκηνή του δυστυχήματος
χωρίς τη φρίκη.
Ακριβώς όπως οι επιζώντες
μιας ήσυχης μέρας
— πολλών ήσυχων ημερών.




Η ΗΛΕΚΤΡΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

Ο ερχομός της στην πόλη
έφερε δονήσεις
που προκάλεσαν διακοπές
στην ηλεκτροδότηση της λήθης
της λήθης του έρωτα
και αρρυθμίες στην καθημερινή διεκπεραίωση
πολυκαιρισμένων συνηθειών
ενώ οι λάμψεις
που προείκαζε σε προπορευόμενους ορίζοντες
στην αντανάκλαση μελλοντικών αιώνων
πολιορκούσαν απροσδόκητα
το εικονικό φρούριο του.
Εκείνες τις μέρες λοιπόν
που ήξερε ότι δεν θα είναι πολλές
όπως ένα πιάτο τριαντάφυλλα
που ρευστοποιούνται σε συναισθήματα
απέφευγε να πλησιάζει
τα ψηλά παράθυρα των πάνω ορόφων
τους φωταγωγούς που μέσα τους
η παιδική περιέργειά μας
σκοτώθηκε πολλές φορές
τις ταράτσες του ουρανοξύστη αδύνατου
με την ουρανομήκη σιωπή των ευρισκόμενων
σε απρόσιτες κορυφές
όλα εκείνα τα αρχιτεκτονικά κολαστήρια των πόλεων
που τα επινόησαν
όσοι λίγο αγάπησαν ή αγαπήθηκαν
και που χωρίς να καταλάβεις
έχεις ήδη ενσωματωθεί
στην κυριαρχία του βάθους τους
όταν με πετρόχτιστη αδιαφορία
συχνά ενθαρρύνουν
μια διαδοχική σειρά
σχεδόν πραγματικών σου πτώσεων.




ΜΠΛΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Τώρα γράφω μπλε ιστορίες
μου είπε η Αγγέλα.
Πρώτα έγραφα κόκκινες
όμως με τον καιρό κουράζονται τα χρώματα
κι αφήνουνε το βάψιμο στις λέξεις.
Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους:
Πριν σαπίσουν νομίζουν ότι αλλάζουν.
Υποψιάζομαι ότι αυτή η ιστορία θα τελειώσει
      σε αναπόφευκτο γκρίζο
σαν θλιμμένη παρέλαση βετεράνων
που μόλις σιγήσει η μπάντα
τους ρίχνουν πίσω σε μισοσκαμμένους τάφους.
Αλλά πες μου, σου αρέσουν;
Μου αρέσουν, της είπα.
Εγείρουν τις αισθήσεις ένα μέτρο πάνω από τη γη.
Όση δηλαδή είναι η απόσταση χώματος-ουρανού
αν την έχεις διανύσει χιλιάδες φορές.





Από τη συλλογή «Πληγείσες περιοχές», εκδ. Μελάνι 2016

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Μια γιορτή για την Άνοιξη και την Ποίηση




Με μια βραδιά αφιερωμένη στην Άνοιξη και στη νιότη γιόρτασαν ο Ποιητικός Πυρήνας και οι φίλοι του την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης την Κυριακή 20-3-2016 στην «Sala» του πολυχώρου Ελιά στην Βέροια.
Ήταν μια βραδιά από αυτές, που μόνον όταν φτάνουν στο τέλος τους συνειδητοποιείς την ιδιαιτερότητά τους. Η επιτυχία του εγχειρήματος, να συνοδοιπορήσουν μαθητές, καθηγητές και λογοτέχνες, ώστε να φέρουν με επιτυχία εις πέρας μια μουσικοποιητική παράσταση, δεν μπορεί παρά να αφήνει στα χείλη όλων ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Μικρές δημιουργικές ομάδες συνέθεσαν μια μεγάλη ποιητική συντροφιά που απέσπασε εν τέλει το χειροκρότημα του κοινού που κατέκλυσε ασφυκτικά την μεγάλη αίθουσα.
Οι ποιητές του Ποιητικού Πυρήνα, Βασίλης Δασκαλάκης, Δημήτρης Καρασάββας, Σούλης Λιάκος, Παύλος Παρασκευαΐδης, Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου και Ιγνάτης Χουβαρδάς, διάβασαν κείμενα για την Άνοιξη. Σκοπός τους όμως ήταν να δώσουν τον κύριο ρόλο στα βλαστάρια της πόλης τους που για δύο περίπου μήνες προετοιμάζονταν να γίνουν μέρη και εικόνες ποιητικών συνθέσεων.
Έτσι, η «Ποιητική Ομάδα» του 1ου Λυκείου, αποτελούμενη από τους Δημήτρη Κογκέζο, Ελένη Μελιοπούλου, Αριστείδη Σιδηρόπουλο, Ευαγγελία Σοφοπούλου, Ιωάννα Τζίκα, Ηρώ Τροχίδου, Κωνσταντίνα Τσέου, Στεφανία Χριστοδουλίδου και Μαρία Θεοχαροπούλου στο τραγούδι, με υπεύθυνους καθηγητές τους φιλολόγους Ροδούλα Κοκελίδου και Αλέξανδρο Ζαφειρόπουλο, δραματοποίησε όμορφα το «Όνειρο θερινού μεσημεριού» του Γιάννη Ρίτσου.
Η «Ομάδα δραματοποιημένης ποίησης» του 5ου ΓΕΛ Βέροιας, αποτελούμενη από τους Χρήστο Καλαϊτζίδη, Αργύρη Μισιρλή, Μαρία Νταμοτσίδου, Μάρθα Ορφανίδου, Ράνια Πανταζή, Άρτεμη Παπαδημητρίου, Χρύσα Παπαδοπούλου, Τζένη Πασίδου, Βάνα Σιδηροπούλου, Ελευθερία Τσαουσίδου και Κωνσταντίνο Τύπο, με υπεύθυνες τις καθηγήτριες Ολυμπία Μπέτσα, φιλόλογο και Βίκυ Κουκάρα πληροφορικό, δραματοποίησε αποσπάσματα από το «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου» του Οδυσσέα Ελύτη.
Το δρώμενό της εμπλούτισε με τις εξαιρετικές αποδόσεις της, η Μουσική Ομάδα του 5ου ΓΕΛ Βέροιας, αποτελούμενη από τους Νικολέτα Τσαμπούρη, Δημήτρη Τσολακίδη, Ασημίνα Σελάμι και με υπεύθυνο καθηγητή τον Γιάννη Γεωργουδάκη, φυσικό.
Με συνθέσεις εμπνευσμένες από την Άνοιξη, των Γ. Μαρκόπουλου, Ν. Βενετσάνου, Δ. Σαββόπουλου, Μ. Θεοδωράκη κ.ά. γεφύρωνε τον λόγο και τα δρώμενα, το Μουσικό Σχήμα, αποτελούμενο από τους Κώστα Γεωργίου, Μαρία Γεωργίου, Μάριο Δασκαλάκη, Γεωργία Παπανίδου και Χρήστο Τρέβλα.
Την όλη εκδήλωση συντόνισε άψογα η Ευγενία Καβαλλάρη, φιλόλογος, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ημαθίας.

Ο Ποιητικός Πυρήνας ευχαριστεί θερμά τους φίλους της ποίησης που γέμισαν ασφυκτικά την «Sala» της Ελιάς, καθώς και όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία τούτης της γιορτής. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους μαθητές και στους καθηγητές τους, που κατάφεραν και βρήκαν τον χρόνο στο βαρύ πρόγραμμά τους, ξεδίπλωσαν το ταλέντο και την ευαισθησία τους και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, συμβάλλοντας έτσι στη επιτυχία της εκδήλωσης.












Φωτογραφίες: Γωγώ Αναστασιάδου

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Νέα περί της δολοφονίας του Σύρου ποιητή Μοχάμαντ Μπασίρ Αλ Αανί και του γιου του




Οι τζιχαντιστές από το Ισλαμικό Κράτος σκότωσαν την Πέμπτη τον Σύρο ποιητή Μοχάμαντ Μπασίρ Αλ Αανί (Mohammad Bashir al Aani) και τον γιο του Εγιάς (Eyass), που τους είχαν πιάσει έξω από την πόλη Ντέιρ Αλ Ζουρ στην ανατολική Συρία, σύμφωνα με το συριακό πρακτορείο ειδήσεων SANA.

Οι τρομοκράτες της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος είχαν απαγάγει τον ποιητή και τον γιο του και τους είχαν μεταφέρει σε άγνωστη τοποθεσία, σύμφωνα πάντα με το SANA.

Ο Αανί, που είχε γεννηθεί το 1960, ήταν ένας από τους επιφανείς Σύρους ποιητές και μέλος της Ένωσης Αράβων Συγγραφέων στη Συρία.

Είχε εκδώσεις τρεις ποιητικές συλλογές.


Ανακοίνωση της Εταιρείας Συγγραφέων

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης - Δολοφονία Σύρου Ποιητή

                                   μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει πως
                                   από καιρό τώρα
                                   -και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-
                                   είθισται
                                   να δολοφονούν τους ποιητάς

                                                                         ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ


Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, «πνευματικό τέκνο» της ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων, βρίσκει την ποίηση τραυματισμένη και τον κόσμο σκοτεινιασμένο από κρίσεις, πολέμους και θρησκευτικούς φανατισμούς. Πριν από λίγες μέρες, το ισλαμικό κράτος δολοφόνησε τον επιφανή σύρο ποιητή, Μπασίρ Αλ Αανί. Πρόσφατα, η Σαουδική Αραβία καταδίκασε σε θάνατο τον παλαιστίνιο ποιητή Άσραφ Φαγιάντ. Όταν, το 1998, η Εταιρεία Συγγραφέων πρότεινε τη δημιουργία μιας παγκόσμιας ημέρας ποίησης, πρόταση την οποία αποδέχτηκε αργότερα η Unesco καθιερώνοντας αυτόν τον ετήσιο εορτασμό, οι Έλληνες συγγραφείς οραματίζονταν ένα μέλλον πιο φωτεινό και πιο ποιητικό. «Οι νέοι ναζί του ISIS σκότωσαν τον Μπασίρ Αλ Αανί, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ποίηση», έγραψε ο δημοσιογράφος Γουαέλ Σαγουάχ αποχαιρετώντας τον φίλο του Μπασίρ Αλ Αανί, που δολοφονήθηκε, μαζί με τον γιο του, από το Ισλαμικό Κράτος. Κι η Εταιρεία Συγγραφέων υπενθυμίζει και πάλι: «Είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε την ποίηση: την Ποίηση όσο ακόμα μπορεί να αποτελεί έναν επιπλέον ορισμό της ελευθερίας».

Για τη δολοφονία του Μπασίρ Αλ Αανί, βλ.:


και


Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

Ποιητικός Πυρήνας - Άνοιξη. Πρόσκληση - Δελτίο Τύπου




ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ - ΑΝΟΙΞΗ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Μια γιορτή για την Ποίηση και την Άνοιξη

Σας προσκαλούμε να γιορτάσουμε μαζί την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης, με ανάγνωση ποιημάτων, δραματοποιημένη ποίηση και τραγούδια για την Άνοιξη
την Κυριακή 20 Μαρτίου στις 20:00 στην Sala του πολυχώρου Ελιά στην Βέροια.


Συμμετέχουν


Διαβάζουν οι ποιητές
Βασίλης Δασκαλάκης
Δημήτρης Ιορδ. Καρασάββας
Σούλης Λιάκος
Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου
Παύλος Παρασκευαΐδης
Ιγνάτης Χουβαρδάς



Στην Ποιητική ομάδα του 1ου ΓΕΛ Βέροιας

Υπεύθυνοι καθηγητές:
Ροδούλα Κοκελίδου, φιλόλογος
Αλέξανδρος Ζαφειρόπουλος, φιλόλογος

Την ομάδα απαρτίζουν:
Δημήτρης Κογκέζος
Ελένη Μελιοπούλου
Αριστείδης Σιδηρόπουλος
Ευαγγελία Σοφοπούλου
Ιωάννα Τζίκα
Ηρώ Τροχίδου
Κωνσταντίνα Τσέου
Στεφανία Χριστοδουλίδου

Τραγούδι: Μαρία Θεοχαροπούλου



Στην Ομάδα δραματοποιημένης ποίησης του 5ου ΓΕΛ Βέροιας

Υπεύθυνη: Ολυμπία Μπέτσα, φιλόλογος
Σκηνοθετική επιμέλεια: Βίκυ Κουκάρα, πληροφορικός
Υπεύθυνος μουσικής ομάδας: Γιάννης Γεωργουδάκης φυσικός

Την ομάδα απαρτίζουν:
Χρήστος Καλαϊτζίδης
Αργύρης Μισιρλής
Μαρία Νταμοτσίδου
Μάρθα Ορφανίδου
Ράνια Πανταζή
Άρτεμη Παπαδημητρίου
Χρύσα Παπαδοπούλου
Τζένη Πασίδου
Βάνα Σιδηροπούλου
Ελευθερία Τσαουσίδου
Κωνσταντίνος Τύπος

Μουσική ομάδα του 5ου ΓΕΛ Βέροιας:
Νικολέτα Τσαμπούρη
Δημήτρης Τσολακίδης
Ασημίνα Σελάμι




Το μουσικό σχήμα απαρτίζουν
Κώστας Γεωργίου
Μαρία Γεωργίου
Μάριος Δασκαλάκης
Γεωργία Παπανίδου
Χρήστος Τρέβλας



Την εκδήλωση συντονίζει η Ευγενία Καβαλλάρη, φιλόλογος, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ημαθίας




Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Γιώργος Ναούμης, "Νεζινέ"





Νεζινέ

Η Νεζινέ είχε μεγάλα καστανά μάτια
κι άσπρο χαμόγελο
σαν κοιλίτσα χελιδόνας.
Τα επιδείκνυε για διαβατήριο περνώντας τα σύνορα
κι αντίκρισε τη θάλασσα των παραμυθιών
φορτωμένη σε γέρικη αγκαλιά
με κρεμάμενα πόδια
σαν το ξεκούρδιστο εκκρεμές του κόσμου.
Η Νεζινέ καταπίνοντας
μια θάλασσα με παραμύθια
πρόλαβε να δακρύσει
στη ζωγραφιά που είχαν φτιάξει,
λερώνοντας την πέρα ως πέρα
με σκούρα κηλίδα.
Η Νεζινέ κατόπιν,
εύκολα πέρασε
όλα τα σύνορα του κόσμου…



Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

Αντώνης Αντωνάκος, "Η μουσική των αγρών"


(Vincent van Gogh, "Wheat Fields after the Rain", 1890)


Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΑΓΡΩΝ


Δύστυχο ποίημα δεν αξιώθηκες
το φως του ήλιου.
Έσκασες τα μεσάνυχτα ωσάν βεγγαλικό
μέσα στον ύπνο μου.
Και σηκώθηκα με τα κόκκινα μάτια του κουνελιού
με τα λευκά ματόκλαδα
απ’ το χοντρό αλάτι του ύπνου.


Τις αλήθειες τις παραμιλάς στον ύπνο
και τις ξεχώνεις όπως η δυνατή βροχή
τις αδύναμες ρίζες.
Βλέπω σανίδες πεταμένες στο χώμα.
Από κάτω υγρασία λάσπη και σκουλήκια.
Χνάρια απ’ τις κότες
και τον πετεινό να φεύγει πηδηχτά πάνω στο
μουσκεμένο σανό
όπως το πετυχαίνει η ποίηση.


Μας κλέβει στο ζύγι η έμπνευση.
Λυγερή και έκλυτη. Σαν βροχούλα
ολημερίς που πρέπει να βρει χώμα.
Να βρει τις ρίζες. Να θρυμματιστεί
σε χίλιες δυο ουσίες. Κι άλλες τόσες
να σαπίσει τον ένδοξο σπόρο. Να
βγει στέρφα η σοδειά. Σαν σκόρπια
κομματάκια θανάτου που δε βγάλαν καρπούς.




Από τη συλλογή «Η μουσική των αγρών», 2014, Αθήνα: bibliotheque.