Ο
ποιητής έξω από βιτρίνα βιβλιοπωλείου
στέκεται μόλις.
Ημερομηνία εκδόσεως; Τυπο- γραφείον και μέθοδος εκτυπώσεως; Χρώματα και
παραστάσεις; Ας πούμε 22 Φεβρουαρίου 1971. Τυπογραφείον Ασπιώτη-Έλκα, Αθήνα.
Λιθογρα- φικώς (σύστημα όφσετ) επί υδατογραφημένου χάρτου. Πολύχρωμον, ως
απεικονίζεται. Μέσα στο κατάστημα η πωλήτρια τον κοιτάζει σα χαμένη:
– Δεν
έχουμε τέτοια συλλογή κύριε. Αν μπο- ρούσατε να θυμηθείτε τον ακριβή τίτλο…
Κι
εκείνος:
– «Λεπτομέρειαι
του λαιμού πλουσίως διακεκο- σμημενου διχρώμου αμφορέως δεικνύοντος δύο κυρίας
ισταμένας ένθεν και ένθεν ιερού δένδρου».
Βαθιά
μέσα του ελπίζει ότι μία των ημερών η ποίησή του θα ανταγωνίζεται την πυκνότητα
γραμματοσήμου.
Ο ποιητής έξω στη βροχή
χωρίς ομπρέλα. Να
προχωρήσει, θα βραχεί. Να κάνει πίσω, θα βραχεί. Να στρίψει δεξιά, πάλι θα
βραχεί. Να στρίψει αριστερά, το ίδιο θα κάνει. Στέκεται ακίνητος, κάθετος σα
βροχή.
Ο ποιητής έξω από τα νερά του
σε μια έκθεση
ζωγραφικής. Στέκεται μπροστά στον πίνακα. Βλέπει τη ροδιά φουντωτή, απλώνει το
χέρι και κόβει ένα ρόδι από τα χαμηλά κλαδιά. Ο ζωγράφος το αντιλαμβάνεται εκνευρισμένος:
– Υπαινίσσεσθε κάποιου
είδους συγγένεια μεταξύ μας, κύριε; Ζω χρόνια μακριά από την πατρίδα.
Ο ποιητής έξω από την πόρτα της έμπνευσης.
Ιδού
Η αντανάκλαση του προσώπου του
Το νοερό αποτύπωμα
Το ποιητικό προσωπείο
Η ξεκάθαρη φόρμα
Το καλλιτεχνικό είδωλο
Τόσες φορές έφαγε πόρτα ο ποιητής
Κατάμουτρα.
Ο ποιητής έξω από την κλειστή πόρτα
ιατρείου σκαρώνει
στιχάκια. (Δίπλα του αναμένει, επίσης κατάχλωμη, νεαρή τραγουδίστρια.)
Κι όσο εγώ μετρώ τις ώρες, τα λεπτά
πόδια των γυναικών θα καταφθάνουν
υψηλά και αγέρωχα, σκέλη απτά
στης φαντασίας τ’ ακροδάχτυλα.
Κι όταν εσύ κλείνεις τα μάτια, οι λεπτοί
καρποί των τραγουδιών θα θορυβούν
υψωμένοι, βραχιόλια-ήχοι καυτοί
στης νύχτας το μικρό λοβό.
Θα σε δω στο θάνατό μου με γέλια.
Από τη συλλογή «Ο
ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΞΩ», εκδ. ΑΓΡΑ, 2004
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου