Φωτεινές Απογραφές
δεν μου αρέσουν οι
φωτογραφίες.
κι αν φως από φως
εκπορεύεται,
ας είναι να πονέσουν,
σαν σιωπές
βραχνιασμένες.
φως με το κιλό, λοιπόν.
να ζυγίζεις
την ανατολή σε ήλιο,
στις σακούλες
οι αχτίδες μικροπωλητές
καιρού
σε εποχές παζάρια. ο
χασάπης ορίζοντας
ρωτά, “μου περισσεύει
ένα τέταρτο
ήλιου, να το κόψω ή να
το αφήσω”;
αν μπορούσε το φως να
πάρει θέση,
θα ‘λεγε, “ποια θλίψη
αγράμματη άραγε
να με κλίνει και πάντοτε
μ’ αφήνει σε
πτώση γενική”.
σκοτεινό δάκρυ της
υποτακτικής, στο
βλέμμα κυριάρχησες, σκιά
περιττού
αριθμού –που σε
χρειάστηκα– του
έρωτα άγουρο γινόμενο.
σιωπή εκκωφαντική.
ώστε χάλασαν και οι
ακέραιοι.αφού
δεν μπόρεσαν ούτε αυτοί
να δείξουν
χαρακτήρα την ώρα του
λογαριασμού.
amores
perros που θα ‘λεγε και ο
ισπανόφωνος Κικέρωνας.
πάει και τελείωσε! απόψε
είναι Κυριακή!
έτσι το θέλησε μια παλιά
του Ιούλη
συνομωσία με τον έρωτα.
αυτή η μέρα
θα ‘ναι πάντα Κυριακή!
αδέσποτο σκυλί
η υπόσχεση και ‘γω μικρό
κορίτσι –δεν
ήξερα– του χάιδεψα τη
μουσούδα.
ιδρωμένες παλάμες,
σκόρπισαν το τέλειον
σε μικρές τελείες. μισός
κύκλος γέμισε
μικρές τελείες,σωστά
κουκούτσια. δε θα
μπορούσε αλλού να
κρυφτεί η ολοκλήρωση.
το δικό μου θαυμαστικό
ξάπλωσε ανάσκελα.
και ευθύς ο θαυμασμός
έγινε αμετάκλητος.
τελεία και παύλα.
Από το περιοδικό «Η ΚΟΥΤΣΗ ΜΑΡίΑ», Νοέμβριος
2013, Τεύχος Νο 4
(Ευχαριστούμε τους καλούς μας φίλους στη Δράμα για την αποστολή του περιοδικού)
(Στη φωτογραφία: μια χαρακτηριστική φυσιογνωμία της πλατείας Δημαρχείου στη Βέροια. Αρχείο Δ. Γ. Παπαστεργίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου